Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/3398 Esas 2019/2311 Karar Sayılı İlamı

21. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/3398
Karar No: 2019/2311
Karar Tarihi: 26.03.2019

Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/3398 Esas 2019/2311 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İş kazası sonucu maluliyeti olan davacı, maddi ve manevi tazminat istemiştir. İlk derece mahkemesinde kısmen kabul edilen davaya yapılan istinaf başvurusu reddedilmiştir. Davacı avukatının temyiz itirazları incelenmiş, maddi tazminat talebinin karşılanması sebebiyle reddedilmiştir. Manevi tazminat talebine yönelik temyiz itirazlarının yerinde olmadığı gerekçesiyle karar onanmıştır. Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 369. maddesi uyarınca temyiz incelemesi duruşmalı olarak yapılmayacak hallerden birine girmediği belirtilerek incelemenin reddi kararlaştırılmıştır. Davacıya yükletilen temyiz harcı belirtilmiştir. Kanun maddeleri: Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 369. maddesi, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 353/1-b-1. maddesi, Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-a maddesi.

21. Hukuk Dairesi 2018/3398 E. , 2019/2311 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ: Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi

TÜRK MİLLETİ ADINA
Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.İlk Derece Mahkemesince davanın kısmen kabulüne karar verilmesi üzerine, davacı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.Bölge Adliye Mahkemesi kararının davacı vekilinceduruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu ve temyiz konusu hükme ilişkin dava, Hukuk Muhakemeleri Kanununun 369. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
K A R A R
1–Davacı vekilinin maddi tazminata yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde, Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararlar için kesinlik sınırının karar tarihi itibariyle 47.530,00 TL olduğu, Davacı vekilinin dava dilekçesinde 1.000 TL maddi tazminat talebinde bulunduğu Yerel Mahkemece davacının madd tazminat isteminin SGK tarafından yapılan geçici iş göremezlik ödeneğinin rücuya kabil kısmıyla karşılandığından reddine karar verildiği, davacı vekilinin istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararda 6100 sayılı HMK’nun 353/1-b-1. Maddesi gereğince davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği ve bu kararın davacı vekilince temyize getirildiği dikkate alındığında reddedilen kısmın kesinlik sınırında kaldığı açıktır.Bölge Adliye Mahkemesi kararının maddi tazminata ilişkin kısmının temyiz kabiliyeti olmayıp, bu yöne ilişkin temyiz itirazlarının H.M.K."nun 362/1-a maddesi uyarınca KESİNLİKTEN REDDİNE,
2-Davacı vekilinin manevi tazminat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise, dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine, Bölge Adliye Mahkemesi kararında bir isabetsizlik bulunmadığından, davacı vekilinin dayandığı temyiz kapsam ve nedenlerine göre yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün bu yöne ilişkin kısmının ONANMASINA, aşağıdaki yazılı temyiz harcının davacıya yükletilmesine, 26/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.