MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesini emeklilik nedeni ile feshettiğini belirterek, kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, asgari geçim indirimi ve yıllık izin ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Karar davalı tarafın temyizi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesinin 05.03.2015 tarih, 2015/2662 esas, 2015/3293 karar sayılı kararı ile fazla mesai ücreti alacağı yönünden bozulmuştur. Bozma ilamına uyulmasından sonra verilen kısmen kabul kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Uyuşmazlık fazla mesai ücreti alacağı noktasında toplanmakta olup, diğer hususlar bozma nedeni yapılmamıştır.
Mahkemece bozma ilamına uyulmasından sonra yapılan yargılama sonucunda 1.726,20 TL fazla mesai ücreti alacağı hüküm altına alınmış ve anılan alacağa ilişkin fazlaya dair talep reddedilmiştir.
Mahkemece, bozma öncesinde verilen karar, Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesi tarafından , sadece fazla mesai ücreti alacağına yönelik olarak bozulmuş, diğer işçilik alacakları yönünden bir bozma yapılmadığından, hükmün bozma kapsamı dışında bırakılan kısmı kesinleşmiştir.
Temyize konu kararının verildiği 07.04.2016 tarihinde, temyiz (kesinlik) sınırı 2.190,00 TL olmakla, bozma ilamına ve temyize konu olan miktar, karar tarihi itibariyle açık biçimde temyiz edilebilirlik sınırı altında olduğundan, anılan karara karşı temyiz yasa yoluna gidilmesi, miktar itibariyle mümkün değildir.
Hal böyle olunca, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten, davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, nispi temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.02.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.