Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK"nın 89/4, 22/3, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine, eksik incelemeye ve kusur durumuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; 15.05.2015 günü saat 16.00 sıralarında 1,11 promil alkollü vaziyette aracı ile meskun mahal içi, bölünmüş, tek yönlü, düz ve eğimsiz yolda seyir halinde olan sanığın, aynı istikamette önünde seyretmekte olan ..."in idaresindeki araca arkadan çarpması şeklinde meydana gelen ve sanığın tam kusurlu olarak iki kişinin basit tıbbi müdahale ile iyileşebilecek şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda,
1-Sanık hakkında tayin edilen temel cezanın bilinçli taksirle artırılması sırasında, bilinçli taksir oluşturan ihlalin yalnızca 100 promilin üzerinde alkollü araç kullanmaktan ibaret bulunduğu gözetilerek, TCK"nın 22/3. maddesi uyarınca temel cezanın 1/3 oranı yerine, 1/2 oranında artırılarak fazla ceza tayini,
2-TCK"nın 53/6. maddesinde, 3 aydan az ve 3 yıldan fazla olmamak üzere sürücü belgesinin geri alınabileceği düzenlenmiş olup, aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca tayin olunacak güvenlik tedbirinin süresinin, fiilin ağırlığı ile orantılı, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun olacak şekilde belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, sanığın sürücü belgesinin alt sınırdan çok uzaklaşılarak, 2 yıl süreyle geri alınmasına karar verilmesi,
Kabule göre de;
3-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 21/06/2021 tarihinde oybirliği ile karar verildi.