Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/1574 Esas 2014/8562 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/1574
Karar No: 2014/8562
Karar Tarihi: 03.04.2014

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/1574 Esas 2014/8562 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişi hakkında banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan hükümlü kararı vermiştir. Sanığın sabıka kaydı göz önünde bulundurulduktan sonra hapis cezasının paraya çevrilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Ancak, koşullu salıverme tarihine kadar bazı haklardan yoksun bırakılması gerektiği gözden kaçırılmıştır. Bu nedenle, hükmün düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri olarak TCK'nin 62, 53.1c ve 53.2 maddeleri kullanılmıştır. TCK'nin 62. maddesi, suçun işlenmesine yönelik kast unsuru tanımlar. TCK'nin 53.1c maddesi, koşullu salıvermeye hak kazanma koşullarını düzenlerken, 53.2 maddesi cezanın infazı sırasında bazı haklardan yoksun kalınabileceğini belirtir.

8. Ceza Dairesi 2013/1574 E. , 2014/8562 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
TCK.nun 62. maddesinin uygulanmasından sonra "1" gün üzerinden adli para cezasına hükmolunması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış; dosya içeriğine uygun şekilde, takdirde zaafiyete düşmeden sanığın sabıka kaydı gözönünde bulundurularak hapis cezasının paraya çevrilmesine yer olmadığına karar veren mahkemenin takdirinde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.

Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, sanığın suçu ikrarına, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:

5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılıCMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 03.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.