Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sanığın beraat etmesine gerektiğine, lehine olan kanun maddelerinin uygulanmadığına ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahalde, gündüz vakti seyri sırasında aracının sağ ön kısmı ile yolun sağında seyreden katılan... idaresindeki bisiklete asli kusurlu olarak çarpmak suretiyle katılan ... ve arkasında oturan katılan ...’ın 31.05.2011 tarihli Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi geçici raporuna göre hayati tehlike geçirecek şekilde yaralanmasına neden olduğu belirtilmesine rağmen, katılanların yaralanmasının niteliğine ilişkin kesin rapor alınmadığı anlaşılmakla katılanlar hakkında kesin adli rapor alınarak katılanların yaralanmalarının niteliğinin belirlenmesi akabinde sanığın hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi;
Kabule göre ise;
1-İki sınır arasında temel ceza belirlenirken, cezanın alt ve üst sınırını oluşturan ceza miktarları, suçun işleniş biçimi, kusur durumu, meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığının dikkate alınması esas olup, dava konusu olayda sanık asli kusurlu olmakla birlikte, iki kişinin geçici rapora göre hayati tehlike geçirecek şekilde yaralandığı olayda, ilgili kanun maddesinde öngörülen cezanın alt sınırı da nazara alınmak suretiyle, adalet, hakkaniyet ve nesafet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi ve alt sınırdan bir miktar uzaklaşılması gerektiği gözetilmeden, asgari haddin çok üzerinde temel ceza tayin edilerek teşdidin derecesinde yanılgıya düşülmek suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
2-Sanık hakkında hükmolunan uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine dayanak teşkil eden uygulama maddesinin TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi olarak gösterilmesi gerekirken TCK"nın 50/1-a maddesi şeklinde gösterilmesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince tebliğnamedeki isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 25/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.