MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 19/07/2013 gün ve 2012/22-2013/332 sayılı kararı onayan Daire’nin 11/11/2014 gün ve 2013/16818-2014/17368 sayılı kararı aleyhinde davacılar vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacılar vekili, davalıyla müvekkilleri arasında akaryakıt satışından kaynaklanan 12.12.2003 tarihli protokol imzalandığını, müvekkili davacıların bu kapsamda borçları için 25.12.2004 tarihli her biri 180. 000 TL bedelli 4 ayrı çeki davalıya verdiklerini, ayrıca bu çeklerin teminatı olarak da müvekkili şirketin yetkilisi diğer müvekkiline ait 8 daire ve 6 dükkanı davalının istemi üzerine 12.12.2003 tarihinde dava dışı davalı yetkilisi ... adına tapuda devir ettiğini, protokolün 6. maddesi uyarınca çeklerin ödenmesi halinde taşınmazların tapularının iade edileceğinin kararlaştırıldığını, müvekkillerinin çekleri ödeyemediğini, davalının bedellerinin tapuyla ödenmesine rağmen çekleri takibe koyduğu gibi müvekkili gerçek kişi hakkında suç duyurusunda bulunarak mahkum olmasına sebebiyet verdiğini, bu protokolden önce anılan taşınmazlar üzerinde 300.000 TL ve 60.000 TL"lik davalı lehine ipotek tesis edildiğini, taşınmazların değerlerinin çeklerin toplam bedelinin çok üstünde olduğunu, taşınmaz alım şeklinde davalının alacağını tahsil ettiğini, çeklerin bedelsiz kaldığını, mükerrer tahsilat yaptığını ileri sürerek, davalının icra takibine koyduğu çeklerden dolayı borçlu bulunmadığının tespitine, fazladan yapılan tahsilatın iadesine ve taşınmazlar üzerindeki ipoteklerin fekkine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacıların protokolde belirlenen anapara borcunu ve fer"ilerini ödemediklerini, davacı gerçek kişinin BK"nın 110. maddesi uyarınca şirketin borcunu garanti ettiğini, asıl olan çeklerin ödenmesinin olduğunu, bu durumun kararlaştırıldığını, tapu devirlerinin teminat teşkil ettiğini, netice itibariyle inanç işlemi niteliğinde bulunduğunu, taşınmazların devrinden önce davacıların başka şirkete borcu dolayısıyla dava dışı şirket lehine 250.000 TL ipotek tesis edilmiş olduğunu, davacıların bu borcu ödeyememeleri nedeniyle satılarak paraya çevrildiğini, dava dışı alacaklının alacağını karşılayamadığını, teminat olma özelliğinin kaybolduğunu, müvekkili lehine 2. dereceden tesis edilen 300.000 TL ipoteğin anlamının kalmadığını, 60.000 TL"lik ipotek bakımından da sonucun değişmediğini, davacıların borçlarını ödemediğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, taraflar arasında ticari ilişki bulunduğu, buna dair protokol düzenlendiği, davacı şirketin dava tarihi itibariyle davalıya 705.000,00 TL borçlu olduğunun tespit edildiği, dava tarihinden sonra icra dairesinde yapılan ödemeler dolayısıyla da 693.264.03 TL borcunun kaldığı, 26.735.97 TL"nin borcunun düştüğü, bakiyesinin taşınmazların borcun ödenmesinin teminatı olarak devir edildiği, borcun ödenmesine yönelik bulunmadığı, bir kısım taşınmazlar üzerinde dava dışı şirket lehine 1. derece ipotek tesis edildiği, bu taşınmazların dava dışı şirket tarafından paraya çevrildiği, paraya çevrilmeden dolayı davalı tarafından herhangi bir tahsilatın söz konusu olmadığı, kaldı ki davacının ticari defter ve kayıtlarında da aleyhe kayıt olarak borcun kayıtlı bulunduğu, devrin inanç sözleşmesi ile yapılan bir devir olduğu, borcu sonlandırmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, davacının dava tarihi itibariyle dava ettiği miktardan 26.735,97 TL kısım için borçlu olmadığının tespitine, diğer istemlerin reddine dair verilen karar davacılar vekili tarafından temyizi üzerine Dairemizin 11.11.2014 tarihli kararı ile onanmıştır.
Davacılar vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacılar vekilinin HUMK’nın 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK’nın 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 3,20 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK"nın 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 265,00 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenlerden alınarak hazineye gelir kaydedilmesine, 21/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.