Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2015/4323 Esas 2016/274 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

1977 yılında yapılan genel arazi kadastro çalışmaları sırasında ... ili, ... ilçesi, ... köyünde bulunan 302 parsel sayılı 17.2360,00 m² yüzölçümlü taşınmaz, senetsizden mera niteliği ile davalı ... adına tescil edilmiş, 06.03.2003 tarihinde mera yaylak kışlak kütüğüne tescil edilmiş, 2013 tarihinde yapılan mera tahsis çalışması ile mera olarak tahsis edilmiştir.
Davacı ... Yönetimi, ... ili, ... ilçesi, ... köyünde 6831 sayılı Orman Kanunun kapsamında kadastro çalışmalarının yapıldığını ve 20.03.1981 tarihinde kesinleştiğini, dava konusu 302 numaralı mera parselinin ... ve ... köyleri orman kadastro haritasında orman sayılan alan içersinde kaldığının tespit edildiği iddiasıyla, mera tahsisi ile özel sicil kaydının iptali ve orman niteliğiyle ... adına tescili istemiyle dava açmıştır.
Mahkemece, davanın kabulü ile 302 parsel sayılı taşınmazın mera tahsis kararının ve mera özel sicilindeki kaydının iptali ile orman niteliğiyle ... adına tapuya kayıt ve tesciline, karar verilmiş, hüküm davalı ... vekili tarafından esasa yönelik olarak temyiz edilmiştir.
Dava, mera kaydı ve tahsis kararının iptali istemine ilişkindir.
Dava konusu taşınmazın bulunduğu yerde orman kadastro çalışmaları 20.03.1981 tarihinde kesinleşmiştir. Kesinleşen orman kadastrosuna göre dava konusu 302 parsel orman kadastro çalışma alanı içinde kalmaktadır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi tarafından kesinleşmiş orman kadastro haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan uygulama ve araştırma sonucunda çekişmeli taşınmazın orman tahdidi içinde kalan yerlerden olduğu anlaşıldığına ve yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, Harçlar Kanununun değişik 13/j maddesi gereğince harç alınmasına yer olmadığına 14/01/2016 gününde oy birliği ile karar verildi.