Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/4872 Esas 2014/9477 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/4872
Karar No: 2014/9477
Karar Tarihi: 02.10.2014

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/4872 Esas 2014/9477 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, tefecilik suçlamasıyla yargılanan sanığın beraat kararını, suçun meslek haline dönüştürülmesinin şart olmaması sebebiyle yanılgılı bir değerlendirme olarak görerek bozmuştur. Sanığın bir kişiye ödünç para vermesiyle suçun oluştuğu ve sanığın arkadaşı mağdur Selami'ye verdiği 40.000 TL borç için düzenlenen bono üzerinde de 40.000 TL bedelin yazılı olması gerçeği, suça dair araştırma tutanağındaki iddialar ve tanık beyanları ile desteklenmektedir. Kanun maddesi olarak da 5237 sayılı TCK'nın 241. maddesinin, \"Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi...\" şeklindeki tanımı gösterilmiştir.

5. Ceza Dairesi 2013/4872 E. , 2014/9477 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 4 - 2011/95458
MAHKEMESİ : Çivril Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 16/09/2010
NUMARASI : 2009/384 Esas, 2010/511 Karar
SUÇ : Tefecilik

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
05/11/2009 günlü celsede katılma kararı verilmiş olması karşısında tebliğnamede Hazinenin kamu davasına katılmasına karar verilmesini öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde tefecilik suçunun; "Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi, …" biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı anlaşılmakla;
Araştırma tutanağı içeriği, iddia ile örtüşen tanık beyanları, sanığın, arkadaşı mağdur Selami"ye 40.000 TL borç para verdiği ve borç için düzenlenen bono üzerinde de 40.000 TL bedel yazdığına ilişkin duruşmadaki savunmasının, Selami ve Suat aleyhine başlattığı Çivril İcra dairesinin takip dosyasındaki bono bedelinin iddiaya uygun 45.000 TL değerinde olması, sanık ile kendilerinden para alan kişi arasındaki ilişkinin niteliği ve konumları, aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında belirtilen miktardaki paraların karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına ve genel hayat tecrübelerine uygun düşmemesi, bunu haklı gösterecek makul, inandırıcı bir delilin de bulunmaması, tefecilik suçunun oluşumu için bu işin meslek haline getirilmesinin şart olmaması karşısında, sanığın üzerine atılı tefecilik suçunun tüm unsurlarıyla sübuta ermesine karşın mahkumiyeti yerine yanılgılı değerlendirmeyle beraetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 02/10/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.