Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/552 Esas 2018/7010 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 53/1. maddeleri
gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan hüküm kurulduğu sırada yasal dayanak olan 5237 sayılı TCK"nın 179/3. maddesi delaletiyle 179/2. maddesinin belirtilmesi gerekirken sadece 179/2,3 şeklinde belirtilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2- TCK"nın 50/1. maddesinde kısa süreli hapis cezasının suçlunun kişiliğine, sosyal ve ekonomik durumuna, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlığa ve suçun işlenmesindeki özelliklere göre adli para cezasına çevrileceği belirtilmiş olmasına karşın, dosyada mevcut adli sicil kaydına göre sabıkası bulunmayan ( hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı bulunan), duruşmaya katılan ve dosyaya herhangi bir olumsuz davranışı yansımayan sanık hakkında "caydırıcı olması amacıyla" şeklindeki dosya içeriği ile uyuşmayan gerekçelerle tayin edilen hapis cezasının seçenek yaptırımlara çevrilmemesine ve sanık hakkında “ fiilde ve failde nedenleri görülmediğinden ” şeklindeki yasal olmayan gerekçe ile TCK"nın 62. maddesinin uygulanmamasına karar verilmesi,
3-Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi tatbik edilirken, Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarihli, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 21.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.