5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/4695 Esas 2021/1889 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4695
Karar No: 2021/1889
Karar Tarihi: 10.02.2021

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/4695 Esas 2021/1889 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir ceza kararı temyiz edilmiştir. Temyiz başvurusunda, 5607 sayılı Kanuna muhalefet suçunun işlenmesi sebebiyle verilen hüküme itiraz edilmiştir. Yapılan incelemeler sonucunda, sanık lehine hükümler içeren bir yasa düzenlemesi yapıldığı ve bu düzenlemelere göre uygulama yapılması gerektiği belirtilmiştir. Ancak yerel mahkemenin, uygulama yaparken yasal koşulların oluşup oluşmadığına dikkat etmesi gerektiği vurgulanmıştır. Kararda, hükmün bazı maddelerinde hatalar yapıldığı ve bu nedenle kararın bozulması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5607 sayılı Kanunun 3/22. maddesi
- 5607 sayılı Kanunun 5/2. maddesi
- 5237 sayılı TCK’nın 7. maddesi
- 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi
- 5607 sayılı Kanuna eklenen Geçici 12. maddenin 2. fıkrası
- TCK’nın 53. maddesi (1. fıkrasının (c) bendi ve 3. fıkrası)
- TCK’nın 54/4. maddesi
- CMK’nın 232/6. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi

7. Ceza Dairesi 2018/4695 E. , 2021/1889 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen Geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Kabule göre de;
1. Hükmün esasını oluşturan kısa karar ve gerekçeli kararda suçta kullanılan aracın müsaderesine yer olmadığına karar verilmesinden sonra aracın müsaderesine de karar verilmesi suretiyle hükmün karıştırılması,
2. Sanık hakkında takdiri indirim uygulanırken uygulama maddesi olarak TCK"nun 62/1. madde ve fıkrası yerine TCK"nun 62. maddesinin gösterilmesi suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
3. Gün adli para cezasının paraya çevrilmesi sırasında uygulama maddesinin TCK"nun 52/2. maddesi yerine TCK"nun 52/1. maddesinin yazılması suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
4. Suça konu akaryakıtın 5607 sayılı Yasanın 13/1. maddesi yollaması ile TCK"nın 54/4. maddesi gereğince müsaderesi ile yetinilmesi gerekirken, yazılı şekilde tasfiyesine de karar verilmesi,
5. Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında TCK"nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.