Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/10156 Esas 2016/539 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/10156
Karar No: 2016/539
Karar Tarihi: 20.01.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/10156 Esas 2016/539 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, fazla bilet satışı nedeniyle uçağa alınmadığı için mağdur olduğunu ve 180 TL maddi, 30.000 TL manevi tazminatın davalıdan tahsilini talep etti. Mahkeme, davalının ağır kusurunun davacının zamanında seyahatini yapmasına engel olduğunu ve tarafların sosyal ve ekonomik durumları dikkate alınarak tazminatın ödenmesine karar verdi. Ancak Yargıtay, davacının kişilik haklarına yönelik bir saldırının mevcut olmadığını ve fahiş miktarda tazminata hükmedilmesinin doğru olmadığını belirtti. Kararın TBK'nın 58. maddesi uyarınca manevi tazminat vermek için aynı zamanda kişilik haklarına yönelik bir saldırının da mevcut olması gerektiğine dikkat çekildi. Sonuç olarak, dava davalı yararına bozuldu. Kanun maddeleri olarak TBK'nın 58. maddesi konu edilmiştir.
11. Hukuk Dairesi         2015/10156 E.  ,  2016/539 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

    Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 24.03.2015 tarih ve 2013/620-2015/283 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
    Davacı vekili, müvekkilinin 11/09/2013 tarihinde ..."dan ...."ya uçuş yapmak üzere davalıdan uçuş bileti aldığını, fazla bilet satışı sebebiyle uçağa alınmadığını, müvekkilinin hakim olduğunu, ertesi gün duruşmasının bulunduğunu, duruşmaya gitmediği takdirde duruşması olan vatandaşların mağdur olabileceğini söylemiş ise de, uçağa kabul edilmediğini, müvekkilinin ısrarı üzerine davalı tarafça müvekkilinin ... Havalimanı"na uçuşunun sağlandığını, görevlilerin ....ya araç hizmeti sağlayamayacaklarını söylemeleri üzerine kendi imkanları ile ..."ya vardığını, saygın bir kişiliğe sahip olan müvekkilinin küçük düşürücü ve laubali söz ve davranışlarla karşılaştığını, çok üzüldüğünü ileri sürerek, 180,00 TL maddi 30.000,00 TL manevi tazminatın yasal faizi ile davalıdan tahsilini talep etmiştir.
    Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
    Mahkemece, uçak yolculuğunun asıl tercih sebebinin çabuk seyahat imkanı sağlaması olmasına rağmen, davalının sırf tüm koltukların dolu olmasını temin için uçak kapasitesinden fazla bilet satmak suretiyle davacının zamanında seyahatini yapmasına engel olmak suretiyle ağır kusurlu olduğu, davacının başka bir şehre uçmak zorunda kaldığı ve bu nedenle mağduriyet yaşadığı, mesleğinin gerektirdiği yükümlülükler sebebiyle psikolojik olarak rahatsız olduğu, davacının seyahatini de geç yapmış olmasının seyahat özgürlüğüne ve kişilik haklarına açıkça saldırı niteliği taşıdığı gerekçesi ile tarafların sıfatı, işgal ettikleri makam ve diğer sosyal, ekonomik durumları dikkate alınarak, 180,00 TL maddi, 30.000 TL manevi tazminatın davalı şirketten dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmiştir.
    Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
    Dava, havayolu taşımasında "overbooking" uygulaması nedeniyle uçağa alınmama sebepli manevi tazminat istemine ilişkindir. TBK 58. maddesinde, kişilik hakkının zedelenmesinden zarar gören, uğradığı manevi zarara karşılık manevi tazminat adı altında bir miktar para ödenmesini isteyebilir denilmiştir. Her sözleşmeye aykırılık tek başına manevi tazminatı gerektirmez. Manevi tazminata hükmedilebilmesi için aynı zamanda TBK"nın 58. maddesinde belirtilen şartlar dahilinde kişilik haklarına yönelik bir saldırının da mevcudiyeti gerekir. Somut olayda davalı eyleminin davacının kişilik haklarına ne şekilde zarar verdiği açıklanmadığı gibi, kabul şekline göre de fahiş miktarda manevi tazminata hükmedilmesi de doğru görülmemiş, hükmün temyiz eden davalı yararına bozulması gerekmiştir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile hükmün temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 20.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.











    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.