Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/2877 Esas 2020/6450 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2877
Karar No: 2020/6450
Karar Tarihi: 11.06.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/2877 Esas 2020/6450 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, kasten yaralama suçlamasıyla mahkumiyet hükmü verdi. Ancak sanığın suçlamayı kabul etmediği, mağdurun adli muayene raporunda darp ve cebir izine rastlanmadığı ve tanık beyanının hükme esas alınamayacağı gerekçeleriyle hükmün bozulmasına karar verildi. Ayrıca, Anayasa Mahkemesinin iptal kararı nedeniyle sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ve 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi olarak belirtildi.

3. Ceza Dairesi 2020/2877 E. , 2020/6450 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanığın aşamalarda değişmeyen, üzerine atılı suçlamayı kabul etmediğine dair savunmaları, mağdur hakkında Denizli Servergazi Devlet Hastanesince tanzim olunan 22/01/2014 tarihli adli muayene raporunda “darp ve cebir izine rastlanmadı”ğı yönündeki ifade ile tanık sıfatıyla soruşturma aşamasında beyanı tespit olunan ..."in kovuşturma aşamasında tanıklıktan çekilme hakkını kullanması karşısında evvelki beyanının hükme esas alınabilecek hukuki delil vasfını yitirdiği anlaşılmakla, sanığın üzerine atılı eylemin, mağdurun soyut iddiasından ibaret olduğu gözetilmemek ve delillerin takdirinde yanılgıya düşülerek, tanık Nurşen’in hazırlık aşamasında tespit olunan beyanı hükme esas alınmak suretiyle sanığın yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
2) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 11.06.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.