Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/15384 Esas 2016/528 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/15384
Karar No: 2016/528
Karar Tarihi: 20.01.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/15384 Esas 2016/528 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, Tüketici Sorunları Hakem Heyeti Başkanlığı tarafından davalıya iade edilmesine karar verilen 1,800 TL'nin geri alınması talebiyle dava açtı. Mahkeme, öncelikle yetkisizlik kararı verip daha sonra ise davanın açılmadığı gerekçesiyle reddetti. Ancak davacının talebi temyiz sınırı altında kaldığı için temyiz isteği reddedildi. Kararda, miktarı 1,000 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların kesin olduğu belirtilerek, bu madde hükmünün 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi olduğu açıklandı.

11. Hukuk Dairesi 2015/15384 E. , 2016/528 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
.

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 07/05/2015 gün ve 2015/295-2015/444 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’nın 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL"dir. Dava dilekçesinde, 1.800,00 TL"nin davalıya iadesine karar verilen Tüketici Sorunları Hakem Heyeti Başkanlığı kararının kaldırılmasına karar verilmesi istenilmiş, mahkemece, öncelikle mahkemenin yetkisizliğine, daha sonra ise, ek kararla, süresi içerisinde yetkili mahkemeye gönderme talebinde bulunulmadığından davanın açılmamış sayılmasına karar verilmiştir. Davacı tarafça talep edilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 20/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

.