Mahkemesi :İş Mahkemesi
No : 2015/88-2016/111


Dava, kurumun hatalı işlemi üzerine işinden ayrılan davacının yaşlılık aylığı bağlanıncaya dek boşta geçirdiği sürede mahrum kaldığı ücretinin tazmini istemine ilişkindir.
Mahkemece, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacı çalıştığı işyerinden, "işten ayrılıp kuruma müracaat edilmesi halinde emeklilik işlemlerinin yapılabileceği"ne ilişkin 02.06.2014 tarihli Kurum yazısı üzerine 23.07.2014 tarihinde işinden ayrılarak aynı gün tahsis talebinde bulunmuş, ancak davalı Kurum daha sonra 31.03.2015 tarihli cevabi yazısı ile davacıya 47 yaşını doldurması halinde yaşlılık aylığı bağlanabileceği gerekçesi ile tahsis talebinin reddedildiğini bildirmiştir. Mahkemece, uyuşmazlığa neden olan tazminat talebinin kabulü yerinde ise de, talep edilen maddi tazminat miktarı hesabının Dairemiz içtihatlarına uygun olmadığı anlaşılmıştır.
Kurumun, davacıya işten ayrılıp kuruma müracaat edilmesi halinde yaşlılık aylığı bağlanabileceğine ilişkin 02.06.2014 tarihli işleminden sonra davacı tarafca yeniden yapılan başvuru üzerine 31.03.2015 tarihli yazıyla bu defa daha önceki işlemin sehven yapıldığı, 47 yaşın tamamlanması gerektiği yönündeki yazıyla yapılan yanlışlık farkedilmiş ise de kurumun ilk işlemi üzerine işinden ayrılan davacının tahsis talebinin reddinde; Kurumun, başlıca görevi olan sigortalılık bilgilerini düzenli şekilde kayda geçirmek, aylık bağlama işlemini de aynı titizlik içinde yürütme yükümlülüğüne aykırı davrandığı, bu nedenle oluşan yanlış işlemlerde uzman kuruluşa rağmen sigortalının hataları bilecek durumda olduğunu kabul etmenin de hakkaniyete uygun bir yaklaşım olarak kabul edilemeyeceği açıktır. Kurumun, davacıya yaşlılık aylığı bağlanabileceğini bildirmesi üzerine, buna güvenerek işinden ayrılan ve işlemlerde yanlışlık yapıldığı için aylık talebinin iptaline yönelik bildirim sonucunda, işinden ayrılarak işsiz de kalmış olan sigortalının, Kurumdan bu işlemden kaynaklı gerçek zararının tazminini istemeye hakkı vardır. Bu durumda, zararın hesaplanma yönteminde Borçlar Kanununun 325. maddesi uyarınca çalışamamaktan dolayı tasarruf edilen giderler (ulaşım, giyim ve somut çalışma ilişkisine göre araç, gereç ve malzeme giderleri gibi) ile sigortalının kazanmaktan kasten kaçındığı gelirler sebebiyle hesaplanacak zarar miktarından uygun bir oranda hakkaniyet indirimi de yapılması gerekirken, yazılı şekilde, yaşlılık aylığını alamadığı dönemdeki ücret ve ikramiye bedeli gözetilerek ve taleple bağlı kalınarak maddi tazminata hükmedilmesi,
O hâlde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 13.11.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.