5. Ceza Dairesi Esas No: 2013/4727 Karar No: 2014/9409 Karar Tarihi: 01.10.2014
Tefecilik - tehdit - güveni kötüye kullanma - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/4727 Esas 2014/9409 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, tefecilik, tehdit ve güveni kötüye kullanma suçlarından hüküm verilen bir davaya ilişkin olarak verilen temyiz itirazlarını incelemiştir. Tehdit ve güveni kötüye kullanma suçlarından beraat hükümlerine yönelik temyiz itirazları reddedilmiş, tefecilik suçundan verilen beraat hükmü ise, ödünç para vermenin meslek haline dönüştürülmesi durumunda suçun oluşacağı, ancak suçun yaptırımının atılı tarihte yürürlükte olan 2279 sayılı yasa tarafından düzenlendiği belirtilerek, sanığın bir kişiye ödünç para vermesi dahi tefecilik suçunu oluşturabileceği ve davaya katılanın kısıtlanan hakları nedeniyle hüküm BOZULMUŞTUR. Bu kararda, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 03/07/1995 tarih ve 1995/207-236 sayılı kararı ile 765 sayılı TCK'nın ve 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK'nın ilgili maddeleri değerlendirilmiştir. Ayrıca, 5271 sayılı CMK'nın ilgili maddeleri ve 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. ve CMUK'nın 321. maddeleri de gözetilerek karar verilmiştir.
5. Ceza Dairesi 2013/4727 E. , 2014/9409 K.
"İçtihat Metni"
Tebliğname No : 5 - 2013/38551 MAHKEMESİ : Mersin 7. Asliye Ceza Mahkemesi TARİHİ : 08/12/2011 NUMARASI : 2011/420 Esas, 2011/954 Karar SUÇ : Tefecilik, tehdit, güveni kötüye kullanma
İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi; Temyiz dilekçelerinin içeriğine göre H.. H.. vekilinin sadece tefecilik suçundan, katılanın ise tüm suçlardan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı inceleme yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü: Tehdit ve güveni kötüye kullanma suçlarından kurulan beraet hükümlerinin temyiz incelemesinde: Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle atılı suçlardan verilen beraet hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan katılanın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, Tefecilik suçundan kurulan beraet hükmünün temyiz incelemesinde; Tefecilik suçunun, 765 sayılı TCK"nın yürürlükte olduğu dönemde, YCGK"nın 03/07/1995 tarih ve 1995/207-236 sayılı Kararında da belirtildiği üzere birden fazla kişiye sürekli ve sistemli bir şekilde faiz karşılığı ödünç para vermek suretiyle çıkar sağlanması, başka bir anlatımla ödünç para verme işinin meslek haline dönüştürülmesi durumunda oluştuğu, suçun yaptırımının ise 2279 sayılı Yasanın 17. maddesinde düzenlendiği, 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde ise atılı suçun; "Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi,..." biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı hususuda nazara alınarak: Sanık hakkında tefecilik suçundan kamu davası açıldığı, H.. H..nin bu suçun zarar göreni olduğu, bu sıfatının gereği olarak 5271 sayılı CMK"nın 234/1-b maddesi gereğince kovuşturma evresinde sahip olduğu davaya katılma ve öteki haklarını kullanabilmesi için Maliye Bakanlığı Baş Hukuk Müşavirliği ve Muhakemat Genel Müdürlüğünün duruşmadan haberdar edilmesi gerektiği halde, iddianamenin ve duruşma gününün tebliğ edilmemesi suretiyle aynı Yasanın 233 ve 234. maddelerine aykırı davranılarak davaya katılma hakkının kısıtlanması, Kanuna aykırı, katılanın ve H.. H.. vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 01/10/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.