Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/4724 Esas 2014/9406 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/4724
Karar No: 2014/9406
Karar Tarihi: 01.10.2014

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/4724 Esas 2014/9406 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Tarsus 4. Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği kararda, bir kişiye faiz karşılığı ödünç para vermenin tefecilik suçu olarak kabul edildiği belirtilmiştir. 5237 sayılı TCK'nın 241. maddesine göre, kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişinin suç işlediği ve meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı ifade edilmiştir. Kararda, şikayetçi ve tanıkların beyanları doğrultusunda sanığın faizle borç para verdiği tespit edilmiş ancak yasal gerekçelerle beraat kararı verildiği belirtilmiştir. Bu nedenle, Hazine vekilinin temyiz itirazlarının kabul edilerek hükümün bozulması gerektiği belirtilmiştir. Kanuna aykırı olduğu gerekçesiyle kararın 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve CMUK'un 321. maddesi uyarınca bozulmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri, 765 sayılı TCK'nın 17. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nın 241. maddesi olarak belirtilmiştir.

5. Ceza Dairesi 2013/4724 E. , 2014/9406 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 5 - 2013/30251
MAHKEMESİ : Tarsus 4. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 26/03/2012
NUMARASI : 2011/190 Esas, 2012/360 Karar
SUÇ : Tefecilik

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Tefecilik suçunun, 765 sayılı TCK"nın yürürlükte olduğu dönemde, YCGK"nın 03/07/1995 tarih ve 1995/207-236 sayılı Kararında da belirtildiği üzere birden fazla kişiye sürekli ve sistemli bir şekilde faiz karşılığı ödünç para vermek suretiyle çıkar sağlanması, başka bir anlatımla ödünç para verme işinin meslek haline dönüştürülmesi durumunda oluştuğu, suçun yaptırımının ise 2279 sayılı Yasanın 17. maddesinde düzenlendiği,
01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde ise atılı suçun; "Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi,..." biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı nazara alınarak, şikayetçi ve tanıkların birbirini doğrulayan aynı nitelikteki beyanları içeriklerine göre, sanığın şikayetçiye faizle borç para verdiği subut bulduğu halde mahkumiyeti yerine yasal ve yeterli olmayan gerekçelerle beraetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, katılan Hazine vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 01/10/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.