Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/824 Esas 2018/6898 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62, 50/1-a, 52/2. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın savunma hakkının kısıtlandığına, eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
3,17 promil alkollü olan sanığın sevk ve idaresindeki araçla seyir halindeyken, kavşakta ilk geçiş hakkını vermediği mağdurun sevk ve idaresindeki araca çarparak yaralanmasına sebebiyet verdiği ve yargılama sırasında mağdurun şikayetçi olmadığını belirttiği olayda; sanığın güvenli sürüş yeteneğini kaybettiği ve dolayısıyla atılı trafik güvenliğini tehlikeye sokma ve bilinçli taksirle yaralama suçlarının oluştuğu, bilinçli taksir halinde TCK’nın 89/1. maddesi kapsamındaki yaralanma şikayete tabi olmasına rağmen 89/2. maddesi kapsamındaki yaralanmanın aynı Kanunun 89/5. maddesi uyarınca şikayete tabi olmadığı, her iki suçun birlikte işlendiği hallerde sanığın hangi suç nedeniyle cezalandırılacağı belirlenirken suçlar için kanun öngörülen cezaların ağırlığının değil, zarar ve tehlike suçu kriterinin esas alınması gerektiği, buna göre; mağdurda meydana gelen yaralanmaya ilişkin 17/11/2014 tarihli Manavgat Devlet Hastanesi"nce düzenlelen iki ayrı rapor arasındaki çelişkinin giderilip "servikal omurgada kırık" oluşturacak şekilde yaralanmanın sözkonu olması halinde bilinçli taksirle yaralama suçunun takibinin şikayete tabi olmadığı ve uzlaşma önerininde mağdur tarafından kabul edilmediği nazara alınıp bilinçli taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine, trafik güvenliğini tehlikeye sokmak suçundan ise hüküm verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ile Manavgat Devlet Hastanesi"nce yine 17/11/2014 tarihinde düzenlenen ve "basit tıbbi müdahale ile geçer" şeklindeki rapora itibarla yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de;
Sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının 20 eşit taksitte ödenmesine karar verilirken uygulanan kanun maddesinin ilgili fıkrasının gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 19/06/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.