MAHKEMESİ : İstanbul 5. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 18/12/2012
NUMARASI : 2011/164-2012/351


Davacı Ç.. A.. vekili Avukat S.. K.. tarafından, davalılar A.. G.. Bas. Yayın San. ve Tic. A.Ş. vdl. aleyhine 04/05/2011 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 18/12/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı ve davalılar vekilleri tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalıların aşağıdaki bendin dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalıların diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, basın yoluyla kişilik haklarına saldırıdan kaynaklanan manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
Kişilik hakları hukuka aykırı olarak saldırıya uğrayan kimse manevi tazminat ödetilmesini isteyebilir. Yargıç, manevi tazminatın tutarını belirlerken, saldırı oluşturan eylem ve olayın özelliği yanında tarafların kusur oranını, sıfatını, işgal ettikleri makamı ve diğer sosyal ve ekonomik durumlarını da dikkate almalıdır. Tutarın belirlenmesinde her olaya göre değişebilecek özel durum ve koşulların bulunacağı da gözetilerek takdir hakkını etkileyecek nedenleri karar yerinde nesnel (objektif) olarak göstermelidir. Çünkü yasanın takdir hakkı verdiği durumlarda yargıcın, hukuk ve adalete uygun karar vereceği Medeni Yasa"nın 4. maddesinde belirtilmiştir. Takdir edilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır.
Dava konusu yayının tarihi, içeriği, veriliş şekli, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile yukarıda açıklanan ilkeler gözetildiğinde davacı yararına takdir edilen manevi tazminat miktarı fazladır. Daha alt düzeyde uygun bir manevi tazminata karar verilmesi gerekirken yazılı biçimde karar verilmiş olması doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalılar yararına BOZULMASINA; davacının tüm, davalıların diğer temyiz itirazlarının ise (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve davalılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 29/09/2014 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY YAZISI

İlk derece mahkemesince davanın kısmen kabulüne ilişkin verilen karar sayın çoğunluk tarafından hüküm altına alınan miktarın fazla olduğu gerekçesiyle bozulmuştur. Çoğunluk görüşüne aşağıdaki nedenle katılmamaktayım.
Davacının sahip olduğu ve daha sonra başka kişi veya kurumlara devrettiği basın yayın organının davacıya geçiş usulü hakkında Türk siyasal yaşamında ve Türk basınında derin tartışmalar gerçekleşmiştir. Tartışmalar özellikle TMSF tarafından el konulan bir yayın organının siyasal yakınlık nedeniyle davacı tarafa devredildiği çizgisinde odaklanmıştır. Dolayısıyla gerek yayın organının elde edilişi ve biçimi gerekse siyasal iktidara yakınlık konusu oldukça kuvvetli olgusal temel oluşturmaktadır. Bunun yanında bu olgusal temele dayanan tartışmaların sürgit gündemi işgal etmesi ve davalı tarafından bu konunun eleştiri-haber-yorum konusu edilmesi kuşkusuz bir kamu yararını doğurmaktadır. Özellikle basın özgürlüğü açısından bakıldığında davacının TMSF"den bir basın yayın organı alması dışında bazı kamu kaynaklı ihalelere girmesi/alması kesin ve kuşkusuz bir şekilde basın yayın organları tarafından ele alınıp kamusal tartışmaya açılması kamu yararının bir gereği olduğu gibi siyasal iktidar tasarruflarının toplumda tartışmasını sağlamak açısından da yaptırımı olmayan bir sivil denetim davranış biçimidir. Basın özgürlüğü açısından baktığımızda da ayrıca güncelliğin bulunduğu da sabittir. Bu durumda bakılması gereken tek nokta olarak karşımıza "aşma" bulunup bulunmadığı noktasıdır. Söz konusu yazı bütünüyle ele alındığında da hiçbir biçimde açmadan bahsedilemez. Yukarıdan beri sıraladığımız ilkeler basın özgürlüğü açısından vazgeçilemeyecek ögelerdir. Bu ilkeler ışığından bakıldığından davanın tümden reddi gerekirken kısmen kabul edilmiş olması görüşüne katılmamaktayım.29/09/2014