22. Hukuk Dairesi Esas No: 2017/1251 Karar No: 2017/1891 Karar Tarihi: 13.02.2017
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/1251 Esas 2017/1891 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Dava, bir işçinin taşeronluk dönemi de hesaba katılmadan kıdem, ihbar ve yıllık izin ödemelerinin yapılmaması sebebiyle fark kıdem, ihbar tazminatları ve yıllık izin ücreti alacaklarının tahsili için açılmıştır. Mahkeme, davanın kısmen kabul edilmesine karar vermiştir. Ancak taraflar arasında yıllık izin ücreti hesabı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır. Mahkemece verilen kararın temyizi sonucu Yargıtay, dosyadaki yazılara göre temyiz itirazlarının reddedilmesi gerektiğini kararlaştırmıştır. Yargıtay ayrıca, yıllık izin ücreti hesaplamasında işverenin uyguladığı yöntemin belirlenmesinin gerektiğini belirterek, bu yöntem dikkate alınmadan verilen kararın bozulması gerektiğini vurgulamıştır. Kararda, İş Kanunu'nun 25/1 maddesi, 1475 sayılı İş Kanunu'nun 53/2 maddesi ve İş Kanunu'nun 63/1 maddesi yer almaktadır.
22. Hukuk Dairesi 2017/1251 E. , 2017/1891 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü: Y A R G I T A Y K A R A R I Davacı isteminin özeti: Davacı vekili, ... A.Ş."de kadroya geçirilmeden önce taşeronlarda geçen hizmet süresi dikkate alınmadan kıdem,ihbar ve yıllık izin ödemesi yapıldığını öne sürerek fark kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Davalı cevabının özeti: Davalı, davanın reddine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme kararının özeti: Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Temyiz: Karar süresi içinde davalı tarafça temyiz edilmiştir. Gerekçe: 1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir. 2-Taraflar arasında yıllık izin ücreti alacağının hesabı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, yıllık izin hesabında dikkate alınması gereken bir günlük çıplak ücret, aylık çıplak ücret otuz gün yerine işyeri uygulaması olduğu gerekçesiyle 26 güne bölünerek bulunmuştur. Dosya arasında bu şekilde bir işyeri uygulaması olduğunu gösteren bir delile rastlanılmadığı gibi davalı işverenin ödediği yıllık izin ücreti alacağının hesabını nasıl yaptığını gösteren hesaplama bordroları da bulunmamaktadır. Mahkemece, ücret ve ödenen yıllık izin ücreti alacağına ilişkin hesaplama bordroları getirtilip işverenin davacının yıllık izin alacağı ücretini nasıl hesapladığı belirlenmeli, işverenin hesaplaması bilirkişi kabulü gibi ise şimdiki gibi karar verilmeli; değil ise aylık ücretin içinde çalışılmadığı halde ödenmesi gereken hafta tatili ücreti bulunduğundan aylık ücret 30"a bölünerek bulunacak bir gün karşılığı çıplak ücrete göre yıllık izin ücreti alacağı hesaplanmalıdır. Bu yön gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir. Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.