MAHKEMESİ : İzmir 1. Asliye Ticaret Mahkemesi
TARİHİ : 03/06/2014
NUMARASI : 2014/75-2014/203

Taraflar arasındaki tanıma ve tenfiz davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalılar vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili ile davalı B..B..Tic. AŞ. arasında, diğer davalı A.. K.." nin de garantör olduğu 30/11/2006 tarihli "Garanti Mektubu" nun imzalandığını, bu mektubun 4. maddesindeki tahkim şartı doğrultusunda müvekkilinin yazılı tahkim başvurusu yaptığını, tahkim komisyonunun usul ve yasaya uygun olarak karar verdiğini, verilen kararda davalı B.. B.. Tic. A.Ş." nin müvekkiline 170.463,07- USD ürün bedeli ödemesi, bu miktar üzerinden davalı kefil A.. K.." nin de sorumluluğu üstlenmesi, davalı A.. K.." nin müvekkiline 136.370,46-USD gecikme cezası da ödemesi gerektiği, avukatlık ücreti olarak 3.068,34-USD ve tahkim ücreti olan 74.233,00-Yuan" ın da davalılar tarafından ödenmesi gerektiğini, bu tahkim kararında, karar tarihinden itibaren 30 gün içinde ödeme yapılması gerektiğinin ve bu kararın son ve kesin karar olup, karar tarihi olan 27/11/2009 tarihinden itibaren geçerli olduğunun belirtildiğini, borcun halen ödenmediğini beyanla, C.. Ç.. Uluslararası Ekonomik ve Ticari Tahkim Komisyonu Kararnamesinin 27 Kasım 2009 tarih - Ç.. P.. C.. Konferansı No: 0537 kararının Türkiye" de tanınması ve tenfizi ile birlikte kararda belirtilen miktarların kesinleşen karar tarihi 27 Kasım 2009 gününden 30 gün sonrası olan 28 Aralık 2009" dan itibaren ticari reeskont avans faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, görevli mahkemenin asliye ticaret mahkemesi olmayıp asliye hukuk mahkemesi olduğunu, davacı yabancı şirketin teminat gösterme zorunluluğu bulunduğunu, tahkim şartını içeren sözleşmenin ve hakem kararının usulüne uygun ve onaylı tercümelerinin ibraz edilmediğini, hakem kararının 5718 Sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkındaki Kanun" un 62. maddesinde belirtilen hususları taşımadığını, hakem mahkemesi yargılaması esnasında müvekkili A..D.. savunma haklarına riayet edilmediğini, hakemlerin seçiminden ve tahkim prosedüründen haberdar edilmediğini, herhangi bir tebligat yapılmadığını, hakem kararının metninde de bu müvekkilinin savunmasına rastlanılmadığını, kararın tebliğ edilmediğini ve dolayısıyla kesinleşmediğini savunarak, davanın reddini istemiştir.


.../...



Mahkemece yapılan yargılama sonucunda, garanti mektubu ve yabancı hakem kararı asılları ile bunların tercümelerinin onaylı örneklerinin sunulduğu, dava konusu teminat mektubunun 4. maddesinde uyuşmazlıklarda uzlaşmaya ulaşılamaması durumunda Çin Uluslararası Ekonomik ve Ticari Tahkim Komisyonu" nun kendi usul ve kurallarına göre uygun olarak tahkime sunulacağı ve bu komisyon tarafından verilen kararın her iki taraf için de nihai ve bağlayıcı olarak kabul edileceğinin yazılı olduğu, yine hakem kararında hükmedilen miktarların davalı tarafından davacıya karar tarihinden itibaren 30 gün içinde ödenmesi gerektiğinin ve bu kararın son ve kesin karar olup, karar tarihi olan 27/11/2009" dan itibaren geçerli olduğunun belirtilmiş olduğu, Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkındaki Kanun" un 60. maddesi gereğince kesinleşmiş ve icra kabiliyetini kazanmış veya taraflar için bağlayıcı olan yabancı hakem kararlarının tenfiz edilebileceği ve aynı madde gereğince tenfizin tarafların yazılı olarak kararlaştırdıkları asliye mahkemesinden dilekçe ile istenebileceğinin belirlendiği, tarafların ve davanın niteliği gözönüne alındığında tenfiz istemi yönünden mahkemenin görevli olduğu, Türkiye Cumhuriyeti ile Çin Halk Cumhuriyeti arasında 28/09/1992 tarihli hukuki ticari ve cezai konulardaki adli yardımlaşma anlaşmasının 14. maddesi gereğince teminattan muafiyet olduğu, MÖHUK 62. maddesinde bahsedilen olumsuz koşulların da oluşmadığı, hakem kararının genel ahlaka ve kamu düzenine aykırı olmadığı, hakem kararına konu uyuşmazlığın Türk Yasalarına göre tahkim yolu ile çözümünün imkan dahilinde olduğu, davalı A.. K.." ye hakem yargılaması sırasında tebligat yapılmadığı iddiasının MÖHUK 62/6. maddesi gereğince davalı tarafça ispat edilemediği, ayrıca hakem kararında taraflar adına usülune uygun tebligat yapıldığının belirtilmiş olduğu, davacı tarafça ibraz edilen hakem kararının tenfizinde herhangi bir yasal engel bulunmadığı, ancak davacı tarafça tenfiz talebi dışında tahsile, faize ve yargılama giderlerine ilişkinde taleplerde de bulunulmuş olup, sözkonusu taleplerin tenfiz davasına konu edilemeyeceği gerekçeleriyle, davanın kısmen kabulü ile, Çin Uluslararası Ekonomik ve Ticari Tahkim Komisyonunun 2009 Çin Pekin CIETAC Konferansı No: 0537 sayılı hakem kararının tanınması ve tenfizine, davanın niteliği itibariyle davacının diğer taleplerinin reddine karar verilmiş, hüküm davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yabancı hakem kararının tenfizi istemiyle açılan davada 5718 Sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanun" un 61/1. maddesinde sayılan belge asıllarının onaylı örneklerinin ve tercümelerinin dosyaya sunulması gerekir. Zira anılan düzenlemede; ".. (1) Yabancı bir hakem kararının tenfizini isteyen taraf, dilekçesine aşağıda yazılı belgeleri, karşı tarafın sayısı kadar örnekleriyle birlikte ekler: a) Tahkim sözleşmesi veya şartının, aslı yahut usulüne göre onanmış örneği. b) Hakem kararının usulen kesinleşmiş ve icra kabiliyeti kazanmış veya taraflar için bağlayıcılık kazanmış aslı veya usulüne göre onanmış örneği. c) (a) ve (b) bentlerinde sayılan belgelerin tercüme edilmiş ve usulen onanmış örnekleri..." denilmiştir. Mahkemece, gerekçede belirtilenin aksine, buna uyulmaksızın, eksik inceleme ile verilen karar usul ve yasaya aykırı olup, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün davalılar yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 10.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.