MAHKEMESİ : İstanbul 18. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 20/03/2014
NUMARASI : 2009/321-2014/188

Davacı İ.. M.. vekili Avukat T. A. D. tarafından, davalılar S.. Ç.. vdl. aleyhine 08/04/2009 gününde verilen dilekçe ile rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 20/03/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, 2330 sayılı Yasa’dan kaynaklanan rücuen tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalıların kendilerini göz altına almak isteyen polis memurlarına saldırıda bulunduklarını; olay sırasında dava dışı polis memurunun yaralandığını ve 2330 sayılı Yasa uyarınca ödeme yapıldığını belirterek, rücuen tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, yaralamaya bizzat davalıların neden olduğu yönünde delil elde edilemediği, yaralama olayının failinin tam olarak belli olmadığı gerekçe gösterilerek, davanın reddine karar verilmiştir.
Davaya konu olayla ilgili olarak, tüm davalılar hakkında kamu davası açıldığı; mütecaviz sarhoşluk, görevli memura mukavemet isnatları ile yapılan yargılama sonucunda, davalıların mahkumiyetlerine karar verildiği, bu kararın bir kısım davalılar yönünden kesinleştiği, diğerleri yönünden ise temyiz aşamasında zamanaşımı nedeniyle düştüğü anlaşılmaktadır.
Ceza dosyası içerisinde bulunan bilgi, belge ve anlatımlardan, davalıların davaya konu olaya karıştıkları ve görevli memura saldırı hareketlerinin içinde bulundukları anlaşılmaktadır. Görevli memurun yaralanması da bu toplu hareket sırasında meydana gelmiş olup; somut olayın özelliği ve olay sırasındaki tutumları gözetildiğinde, davalıların eylemleri ile zararlı sonuç (yaralanma) arasında uygun nedensellik bağının varlığı kabul edilmelidir. BK.m.50/1 hükmü gereğince, sorumluluk için; zararlı sonucun, bizzat davalıların eylemlerinden kaynakladığının kanıtlanması gerekmez. Davalılar, iradi davranışlarının olumsuz sonuçlarından; ayrıca, katkı derecelerinin belirlenmesine gerek duyulmaksızın sorumludurlar. Açıklanan nedenlerle davalıların haksız eylem sorumluluğu benimsenmeli ve 2330 sayılı yasa uyarınca zararın kapsamı belirlenerek hüküm altına alınmalıdır. Mahkemece, yazılı gerekçelerle davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA 29/09/2014gününde oybirliğiyle karar verildi.