Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/12217 Esas 2020/501 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12217
Karar No: 2020/501
Karar Tarihi: 09.01.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/12217 Esas 2020/501 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında hırsızlık suçu ile ilgili olarak mahkumiyet kararı vermiştir. Hükümden önce yapılan ceza hesaplamasında ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-h maddesi uyarınca belirlenen hapis cezasından 1/6 oranında indirim yapıldığı belirtilmiş ancak sonraki uygulamada bu oran yanlış yazılmıştır. Mahkeme, sanığın daha önce yapılan mahkumiyet kararı nedeniyle tekrarlayan suçlu olduğunu ve bu nedenle hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesi gerektiğini vurgulamıştır. Ancak, iddianamede belirtilen TCK'nın 39. maddesinin uygulanması talebine rağmen, sanığa ek savunma hakkı verilmeden bu madde uygulanmamıştır. Bu nedenle, mahkemenin kararı sanık tarafından temyiz edilmiştir ve temyiz itirazları yerinde görülmüştür. Sonuç olarak, mahkeme kararı isteme aykırı olarak bozulmuştur. Kararda geçen kanun maddeleri ise şöyledir: 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h, 143, 53., 58/1-2-b ve CMK'nin 226. maddeleri.

2. Ceza Dairesi 2019/12217 E. , 2020/501 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Hükümde sanık hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h maddesi uyarınca belirlenen hapis cezasından aynı Kanun"un 143. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapıldığı belirtildiği halde 1/2 oranında indirim yapıldığı ve sonraki uygulama ile sonuç cezanın doğru hesaplandığının anlaşılması karşısında 143. maddesi uyarınca indirim oranının 1/2 yerine 1/6 olarak sehven yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edilmiş, sanığın Gaziosmanpaşa 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 15/05/2013 tarih ve 2011/2043 E. 2013/450 K. sayılı ilamı ile kasıtlı suçtan mahkumiyetinin TCK"nın 58/1-2-b madde ve fıkraları gereğince tekerrüre esas olması nedeniyle hükmolunan cezanın aynı maddenin 6.fıkrası gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
İddianame içeriğine göre sanık hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK"nın 39. maddesinin uygulanması talep edildiği halde, sanığa ek savunma hakkı verilmeden belirtilen maddenin uygulanmaması suretiyle CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 09/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.