5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/4483 Esas 2021/1868 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4483
Karar No: 2021/1868
Karar Tarihi: 10.02.2021

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/4483 Esas 2021/1868 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karar temyiz edilmiştir. 5607 sayılı kanuna muhalefet suçlaması ile ilgili olan bu kararın temyizinde öncelikle, 7242 sayılı yasa ile kanunda yapılan değişikliklerin sanık lehine olduğu vurgulanmıştır. Bunun yanında, CMK'nun 232/6. maddesine aykırı davranıldığı belirtilmiştir.
Kararın detaylarına inildiğinde, takdiri indirim uygulama maddesi olan TCK'nun 62/1. maddesi yerine TCK'nun 62. maddesinin yazılması, adli para cezası hesaplarken uygulama maddesi olarak TCK'nun 52/2. maddesi yerine aynı yasanın 50/1. maddesinin gösterilmesi ve 5237 sayılı TCK'nun yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Ayrıca, kaçak eşyaların müsadere edilmesi ve tasfiyesine hükmedilmesi, Gümrük İdaresi katılanları lehine vekalet ücreti verilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
Kararda yer alan kanun maddeleri şu şekildedir:
- 5607 sayılı Yasa'nın 3/22. maddesine eklenen \"Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir.\"
- 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi
- 7242 sayılı Yasa'nın 63. maddesi
- 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası
- TCK'nun 62. maddesi ve CMK'nun 232/6. maddesi
- TCK'nun 52/2. maddesi ve aynı Yasanın 50/1. maddesi
- TCK 54/4. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

7. Ceza Dairesi 2018/4483 E. , 2021/1868 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Kabule göre;
1. Sanık hakkında takdiri indirim uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK"nun 62/1. maddesi yerine TCK"nun 62. maddesinin yazılması suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2. Sanık hakkında verilen gün adli para cezasının bir gün karşılığı 20,00-TL üzerinden hesaplanması sırasında uygulama maddesinin TCK"nun 52/2. maddesi yerine, aynı Yasanın 50/1. maddesi olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
3. 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
4. Dava konusu kaçak eşyanın 5607 sayılı Yasanın 13/1. maddesi yollamasıyla TCK 54/4. maddesi uyarınca müsaderesi ile birlikte ayrıca tasfiyesine de hükmedilmesi,
5. Davada Gümrük İdaresi katılan sıfatını aldığı halde hangi kurum lehine takdir edildiği anlaşılamayacak şekilde katılanlar lehine vekalet ücretine hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.