Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık, 6136 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 5271 sayılı CMK"nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün
açıklanması ile, 2863 sayılı Kanunun 70, TCK"nın 62, 50,
52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet
6136 sayılı Kanunun 13/son, TCK’nın 62, 50, 54. maddeleri
gereğince mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık ve 6136 sayılı Kanuna aykırılık suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hazine vekilince 16/03/2011 havale tarihli dilekçe ile Kültür ve Turizm Bakanlığı adına davaya katılma talebinde bulunulduğu ve anılan dilekçeye atfen Kültür ve Turizm Bakanlığının katılan olarak kabulüne karar verildiği halde, gerekçeli karar başlığında Hazinenin katılan sıfatıyla yer alması mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlığı niteliğinde değerlendirilmiş olup, temyiz dilekçesinde katılan kurumun “Dalaman Gümrük Müdürlüğü” olarak gösterilmesi de sonuca etkili görülmemiştir.
1- Katılan vekilinin, 6136 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde:
Mağdur kavramı gibi kanunda açıkça tanımlanmamış olan “suçtan zarar görme” kavramının, gerek Ceza Genel Kurulu, gerekse Özel Dairelerin yerleşmiş kararlarında; “suçtan doğrudan doğruya zarar görmüş bulunma hali” olarak anlaşılıp uygulandığı, buna bağlı olarak da dolaylı veya muhtemel zararların, davaya katılma hakkı vermeyeceğinin kabul edildiği, bu hususun, Ceza Genel Kurulunun 11/04/2000 gün ve 65–69, 22/10/2002 gün ve 234–366, 04/07/2006 gün ve 127–180, 03/05/2011 gün ve 155–80, 21/02/2012 gün ve 279–55, 15/04/2014 gün ve 599-190, 28/03/2017 gün ve 214-206 sayılı kararlarında; “dolaylı veya muhtemel zarar, davaya katılma hakkı vermez” şeklinde açıkça ifade edildiği ve Ceza Genel Kurulunun 25/03/2003 gün ve 41–54 sayılı kararında da “tazminat ödenmesi, itibar zedelenmesi ve güven kaybı” gibi dolaylı zararlara dayanarak kamu davasına katılmanın olanaklı olmadığının kabul edilmesi karşısında; katılan Kültür ve Turizm Bakanlığı vekilinin 6136 sayılı Kanuna aykırılık suçundan açılan davaya katılma ve tesis edilen hükmü temyiz etme hak ve yetkisi bulunmadığı anlaşılmakla, katılan vekilinin temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak REDDİNE,
2- Katılan vekilinin, 2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde:
Sanık hakkında yapılan yargılama sonunda, Dalaman Asliye Ceza Mahkemesinin 29/06/2007 tarihli, 2006/285 Esas, 2007/92 Karar sayılı ilamı ile 2863 sayılı Kanunun 70, TCK"nın 62, 50, 52/4. maddeleri gereğince 6.000 TL adli para cezası ve 375 TL adli para cezasına hükmedildiği, anılan hükmün üst Cumhuriyet savcısı, şikayetçi vekili ve sanık tarafından temyizi üzerine, Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 09/06/2010 tarihli ilamıyla, 5728 sayılı Kanunun 562. maddesiyle değişik CMK’nın 231. maddesindeki “hükmün açıklanmasının geri bırakılması”na ilişkin düzenleme ile şikayetçi vekiline usulen haber verilmeden hüküm kurulması nedenleriyle hükmün bozulduğu, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, 13/06/2012 tarihli karar ile 2863 sayılı Kanunun 70, TCK"nın 62, 50, 52/4. maddeleri gereğince 6.000 TL adli para cezası ve 375 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı CMK"nın 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası gereğince 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair kararın 02/11/2012 tarihinde kesinleştiği ve belirtilen tarih itibariyle beş yıllık denetim süresi başladığından, 5271 sayılı CMK"nın 231/8. maddesi uyarınca dava zamanaşımının durduğu, daha sonra sanığın 20/04/2015 tarihinde trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunu işlediği sabit kabul edilerek, Ortaca 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/01/2016 tarihli ilamı ile mahkumiyetine hükmedildiği, anılan hükmün 12/02/2016 tarihinde kesinleştiği, ihbar üzerine yeniden ele alınan dosyada; sanık denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlendiğinden, anılan suçun işlendiği 20/04/2015 tarihi itibariyle zamanaşımı süresinin işlemeye devam ettiği, suç tarihine 12 yıl ve zamanaşımının durma süresi de eklendiğinde olağanüstü zamanaşımı süresinin dolduğu anlaşılmakla;
Sanığa isnat edilen ve daha ağır bir suçu oluşturma ihtimali bulunmayan eylem, 2863 sayılı Kanunun 70. maddesinde yaptırıma bağlanmış olup, anılan suç 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e maddesi uyarınca 8 yıllık zamanaşımına tabidir. Dava zamanaşımını kesen nedenlerin varlığı halinde süre yeniden işlemekte ise de, bu süre 67/4. maddesi uyarınca en fazla yarısına kadar uzayacağından, suç tarihi olan 09/11/2005 tarihinden itibaren 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık zamanaşımı, durma süresi de eklendiğinde inceleme tarihinden önce gerçekleşmiş olmakla, dosya içeriği itibariyle de, 5271 sayılı CMK"nın 223/9. maddesindeki derhal beraat kararı verilmesini gerektirir şartlar bulunmadığından, hükmün gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkındaki kamu davasının isteme uygun olarak DÜŞMESİNE; 09/03/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.