Kasten yaralama - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/2968 Esas 2015/4590 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/2968
Karar No: 2015/4590
Karar Tarihi: 17.09.2015

Kasten yaralama - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/2968 Esas 2015/4590 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi, sanığın kasten yaralama sonucu ölüme neden olma suçunu işlediği ve suç niteliğini tayin ettiği, cezayı azaltıcı sebebin derecesini takdir ettiği ve savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddettiği sonucuna varmıştır. Sanık, mağdura karşı kasten yaralama suçunu yasal savunma sınırları içinde işlemiş ve hükümlerinde düzeltme nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiştir. Ancak, mahkeme, sanık hakkında hak yoksunluğuna ilişkin TCK'nin 53. maddesinin uygulanması sırasında kendi alt soyu haricindeki kişiler üzerinde velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından bir kısıtlamaya yer vermemiştir. Ayrıca, sanığın fiilini TCK'nun 25/1. maddesi kapsamında meşru savunma sınırları içinde işlediği kabul edilmiş olmasına rağmen, CMK'nun 223/2-d maddesi uyarınca sadece ceza verilmesine hükmedilmiştir. Bu noktada, hükmün düzeltilmesi gerektiği belirtilmiş ve hükümler düzeltildikten sonra onaylanmıştır. Kanun maddeleri; TCK'nun 53/1-2-3. maddeleri, TCK'nun 25/1 ve CMK'nun 223/2-d maddeleridir.

1. Ceza Dairesi 2015/2968 E. , 2015/4590 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama

Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..."nın kasten yaralama sonucu ölüme neden olma suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, tahrike ilişen cezayı azaltıcı sebebin derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, sanık ...."ın mağdur ..."ya karşı sübutu kabul edilen kasten yaralama fiilini yasal savunma sınırları içinde işlediği gerekçesi gösterilerek mahkemece kabul ve takdir olunmuş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme nedenleri dışında isabetsizlik görülmediğinden, katılan sanık ... müdafiinin bir nedene dayanmayan, katılanların verilen cezanın hafif olduğuna, suç vasfına yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle,
1) Sanık ... hakkında hak yoksunluğuna ilişkin TCK"nun 53. maddesinin uygulanması sırasında kendi alt soyu haricindeki kişiler üzerinde velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından bir kısıtlamaya yer verilmemesi,
2) Sanık ..."ın fiilini TCK"nun 25/1. maddesi kapsamında meşru savunma sınırları içinde işlediği kabul edildiği halde, CMK"nun 223/2-d maddesi uyarınca beraatine hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde sadece ceza verilmesine yer olmadığı kararı ile yetinilmesi,
Yasaya aykırı ise de bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak;
a) Hükmün sanık ... hakkındaki hak yoksunluğu ile ilgili 1 nolu bendinin 4. paragrafının "Sanık hakkında TCK"nun 53/1-2-3. maddelerinin uygulanmasına" şeklinde,
b) Hükmün sanık ... ile ilgili 2 nolu bendindeki “TCK 25/1 maddesi” ibaresinin ise “TCK"nun 25/1 ve CMK"nun 223/2-d maddeleri” biçiminde değiştirilmesi ve “CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA” ibaresinden sonra gelmek üzere “VE BERAATİNE” ibaresinin eklenmesi suretiyle DÜZELTİLEN hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 17/09/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.