Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/4640 Esas 2014/8323 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/4640
Karar No: 2014/8323
Karar Tarihi: 02.04.2014

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/4640 Esas 2014/8323 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından düzenlenen kararda, bir kişinin banka veya kredi kartlarını kötüye kullanması suçundan dolayı hüküm giydiği belirtilmektedir. Hüküm çerçevesinde, sanık hem hapis cezasına hem de adli para cezasına çarptırılmıştır. Ancak temyiz edilen kararda, adli para cezasının kesin olduğu söylenerek sadece bu konuda verilen temyiz isteminin reddedildiği ifade edilmektedir. Yapılan inceleme sonucunda, suçun unsurlarının oluştuğuna ve sanığın suçlu olduğuna karar verilmiştir. Yalnızca sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından kısıtlama uygulanabileceği belirtilen kararda, bu kısıtlamanın sanığın diğer yetkilerini de kapsayacak şekilde uygulanmasının hukuka aykırı olduğu ifade edilmiştir. Ancak bu durumun yeniden yargılama gerektirmeyeceği ve düzeltilebileceği belirtilerek hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak ise, kararda Türk Ceza Kanunu'nun 245/1 ve 53/3. maddelerine ve Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 1412 ve 5320 sayılı maddelerine atıfta bulunulmuştur.

8. Ceza Dairesi 2013/4640 E. , 2014/8323 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
TCK.nun 245/1. madde ve fıkrası gereğince tayin edilen hapis cezası ve adli para cezasının bir bütün olarak hükmü oluşturduğu ve temyiz edildiği, hükmün bölü nemeyeceği gözetilmeden, adli para cezasının kesin olduğundan bahisle sadece adli para cezası yönünden verilen 01.12.2010 tarihli temyiz isteminin reddi kararının hukuki de ğerden yoksun olduğu anlaşılmakla, hükmün bir bütün olarak incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, suçun sübuta ermediğine ve su çun unsurlarının oluşmadığına yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddi ne, ancak:

5237 sayılı TCK.nun 53/3. madde ve fıkrası uyarınca sanığın yalnızca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıve rilmesine kadar kısıtlama uygulanabilecek iken, kendi altsoyu dışındakiler üzerindeki yetkilerini de kapsayacak şekilde uygulama yapılması,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine “TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulun maktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” yazılmak suretiyle sair yön leri usul ve yasaya uygun olan hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 02.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.