MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 12/06/2014 tarih ve 2012/61-2014/126 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin .... numarası ile davalı ....’ye tasarım tescil başvurusunda bulunduğunu, başvurunun Tasarım Bülteninde ilanı üzerine, diğer davalı şirketin itirazda bulunduğunu, itirazın kabulüne karar verildiğini, oysa davalı itiraz sahibi ile müvekkil arasında tasarım tesciline konu olan ürünle ilgili olarak 15.01.2010 tarihinden beri ticari ilişki söz konusu olduğunu, bu ilişkinin müvekkilinin ticari defterlerine konu olan faturalarla da sabit olduğunu, 554 sayılı KHK gereğince tasarıma konu olan ürünün kamuya arz edildiği tarihten itibaren 1 yıl içinde tescil ettirilmesi gerektiğini; 1 yıllık süre içinde tasarımcının ürünü dilediği gibi kullanabilip satışa arz edebileceğini, müvekkilinin tasarımlarının yenilik unsuruna sahip olduğunu, 2010 yılı kataloğunda son sayfasında .... kod numarası ile ürünün resmine yer verildiğini ileri sürerek, .... ....’nin 2011-T-703 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı .... vekili, işlem aşamalarını özetlemiş, davalı şirketin, davacıya ait tasarımın yenilik ve ayırt ediciliğini ortadan kaldıran ..."na ait ... ve Aralık 2010, Ocak 2011 tarihli faturalarda yer alan .... kod numaralı ürünlerin, davacı tasarımının kamuya sunulma tarihinden daha eski bir tarihi taşıdığını, bu ürünlerin itiraza konu tasarımın ayniyet derecesinde benzeri olduğunu, bilgilenmiş kullanıcı gözüyle bakıldığında genel izlenim itibariyle belirgin farklılıkların bulunmadığını, bu nedenle Enstitü tarafından yapılan işlemlerin KHK hükümlerine uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkili şirket ile davacı şirket arasında var olan ilk ve tek ticari ilişkinin sadece iplik satın alımından ibaret olup 2008 tarihinde gerçekleştiğini, davacı tarafın tasarım başvurusunun tarihi olan 03.01.2011 tarihinden 3 ay önce 2010 yılının Ekim ayında "..." fuarında ..."nın ürün kartelâsında görerek ürünlerin siparişini verdiğini, dava konusu tasarımın başvuru tarihinden önce piyasaya sunulduğunu, davalı müvekkili tarafından söz konusu ürünler için 25.10.2010 tarihinde proforma fatura gönderildiği, dava konusu tasarımın yenilik niteliği taşımadığını ve ... kararının yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi kök ve ek raporları, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu .... sayılı tasarım başvurusunun 03.01.2011 tarihinde yapıldığı, “kumaş deseni” ürünlerine ilişkin 1 adet görsel anlatım içerdiği, 01.05.2011 tarih ve 181 sayılı Resmi Endüstriyel Tasanmlar Bülteninde ilan edildiği, dava konusu "kumaş desenine" ait endüstriyel tasarımda KHK"nin 10. maddesi anlamında teknik zorunluluktan doğan bir yön olmayıp sınırsız seçenek özgürlüğü bulunduğu, ancak ..."na ait kartela ve Aralık 2010, Ocak 2011 tarihli faturalarda yer alan .... kod numaralı ürünlerde yer alan tasarımın ise davacının başvurusundaki gibi aynı görsel özellikleri ihtiva ettiği; davacıya ait 2010 yılı kataloğunun ise, faturaya sonradan "2010 Katalog" ibaresinin eklenmesi, ürün sayısı, türü, birim fiyatı yönünden açık bir tutarsızlık taşıdığı, bu fatura kapsamında dosyaya ibraz edilen kataloğun basılmadığı, bu nedenlerle anılan dokümanın başvuru sahibine 554 sayılı KHK m.10 ile tanınan hoşgörü süresi içinde ve davalı delillerinden önce davacı başvuru sahibinin tasarımını kamuya sunduğunun kabulüne imkan olmadığı, itiraz aşamasında sunulan ve yeniliği kaldıran dokümanlar karşısında çekişmeli tasarımın yeni olmadığı, bu haliyle ... kararının hukuka uygun olduğu gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 4,90 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 18/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.