Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10240 Esas 2021/2440 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Tüm sanıklar hakkında TCK"nın 73/4 ve CMK"nın 223/8. maddesi gereğince düşme

Taksirle yaralama suçundan sanıklar hakkında açılan kamu davasının şikayet yokluğu sebebiyle düşmesine ilişkin hüküm müşteki vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 89/5. maddesinde yer alan, "Taksirle yaralama suçunun soruşturulması ve kovuşturulması şikâyete bağlıdır. Ancak, birinci fıkra kapsamına giren yaralama hariç, suçun bilinçli taksirle işlenmesi halinde şikâyet aranmaz." şeklindeki düzenleme karşısında, somut olayda beşinci fıkra kapsamına girecek şekilde bilinçli taksir halinin gerçekleşmediği, adli raporlar incelendiğinde, olay nedeniyle sağ tibia-fibula kırığı meydana gelecek şekilde yaralanan ve nörolojik sıkıntısı olmadığı adli raporunda kayıtlı olan mağdurun, 28.01.2015 tarihli ilk beyanında olayı ayrıntıları ile anlatıp kimseden şikayetçi olmadığını beyan etmiş olduğu, ancak birkaç gün sonra zararının giderilmediğinden bahisle şikayetçi olduğunu ifade etmesi üzerine kamu davası açıldığı, kovuşturma aşamasında da vekili aracılığı ile şikayetçi olup katılma talebinde bulunduğu ancak talebinin reddedildiği dosya kapsamından anlaşılmakla; ilk ifadesinde şikayetçi olmadığını beyan eden mağdurun ve dolayısıyla vekilinin hükmü temyiz hakkı da bulunmadığından, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca müşteki vekilinin temyiz isteminin isteme aykırı olarak REDDİNE; 09/03/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.