MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 11/03/2014 tarih ve 2011/193-2014/23 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili nezdinde 20046 sayılı poliçe ile nakliyat rizikolarına karşı sigortalı muhtelif mağaza ekipmanları emtiasının davalıya ait .... plakalı vasıta ile 09.11.2010 tarihinde nakliyesi sırasında hasara uğradığını, sigortalıya hasar bedeli olarak 27.460,30 TL"nin ödendiğini ileri sürerek, 27.460,30 TL"nin sigortalıya ödeme tarihi olan 23.02.2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi, ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davayı kabul etmediğini, kendisinin kusuru olmadığını belirtmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu sigorta poliçesinin hasar tarihinden sonra düzenlendiği, bu nedenle söz konusu riziko ve hasarın poliçe teminatı kapsamına girmediği ve davacı sigortanın poliçe kapsam dışı ödemede bulunduğu, bu haliyle ödemenin bir lütuf ödemesi olduğu ibraname ile alacağın sigorta şirketine temlik edildiği dolayısıyla davacının sigorta ilişkisi dışında alacağın temliki hükümlerine göre talep hakkına sahip olduğu, ödemenin ne zaman yapıldığına ilişkin bir belgenin dosyada mevcut olmayışı nedeniyle dava tarihinden itibaren faize hükmedilmesine karar verildiği, davalının yangının çıkmasına kusuruyla sebebiyet verdiğinin ispat edilememesi nedeniyle ceza yargılaması sonunda beraatine karar verildiği, ancak Yasa uyarınca işletene kusursuz sorumluluk yüklenmesi sebebiyle sorumluluğun bertaraf edilmesi için araçtaki bir bozukluğun kazayı etkilemiş olmadığını ve mücbir sebebin varlığını davalı tarafın ispatla yükümlü olduğu, kusursuz sorumlu oluşu ve bu sorumluluğu bertaraf edebilecek delil bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, sigorta ilişkisinden kaynaklanan rücuen tazminat istemine ilişkin olup, davacı 27.460,30 TL"nin tahsilini talep etmiş, mahkemece davanın kabulüne ve kendisini vekille temsil ettiren davacı yararına 1.500 TL maktu vekalet ücretinin tahsiline karar verilmiştir.
Yargılama gideri olan vekalet ücretinin, tarifeye göre hesaplanacağı düzenleme altına alınmış olup, (HMK m.323/1-ğ; Avukatlık Kanunu 169. madde; Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi 1. madde.) hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi"nin 12. maddesi uyarınca konusu para olan veya para ile değerlendirilebilen bir şey olan davalarda, vekalet ücretinin, müddeabihin değeri üzerinden nispi tarifeye göre hesaplanacağı belirtilmiştir.
Bu itibarla, mahkemece tazminat davasında uyuşmazlık konusunun para ile ölçülebilen nitelikte olduğu gözetilerek, davada kendisini vekille temsil ettiren davacı yararına, dava değeri üzerinden hesaplanacak nispi vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, maktu vekalet ücretine hükmedilmesi doğru olmamış, kararın bu nedenle bozması gerekmiş ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hükmün HUMK"nın 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile, mahkeme hükmünün 3. maddesinin çıkartılarak yerine "Davacı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca 3.295,23 TL nispi vekalet ücretinin davalıdan tahsiline" ibaresi eklenerek hükmün bu şekli ile davacı yararına DÜZELTİLEREK ONANMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 18/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.