Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Görevi Kötüye Kullanma
Hüküm : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler ve ek karar temyiz edilmekle dosya incelendi;
31/12/2013 tarihinde verilen hükmün, üst Cumhuriyet savcısı tarafından 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 310/3. maddesinde yer alan 1 aylık süreden sonra 24/02/2014 havale tarihli dilekçeyle temyiz edildiği anlaşılmakla, temyiz isteminin aynı Kanunun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
İncelemenin sanık ... müdafiin müvekkili hakkında verilen mahkumiyet hükmüne, sanık ..."ın ise hakkında verilen temyiz isteminin reddine ilişkin ek karara yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Tebliğname başlığında adlarına yer verilen sanıklar ..., ve ... hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik temyiz talebi bulunmadığı gözetilerek yapılan incelemede;
1-Sanık ... hakkında verilen temyiz isteminin reddine dair ek karara yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen temyiz isteminin reddine dair karar usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen sanığın temyiz itirazlarının reddiyle ek kararın ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Dosya içeriğine göre 05/01/2009 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 2009 olarak yanlış yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiş, 6545 sayılı Yasanın 81. maddesiyle değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi uyarınca hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrilemeyeceği ile yüklenen suçu 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işleyen sanık hakkında, 53/5. maddesi uyarınca, ayrıca, cezasının infazından sonra işlemek üzere hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar
verilmesi gerektiğinin, kazanılmış hakka konu olmaması nedeniyle infaz aşamasında her zaman gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştirilen hususlar dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 16/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.