Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2017/685 Esas 2017/14332 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanığa gerekçeli kararın bildirdiği son adresine tebliğ edilmesi gerekmesine karşın daha önce bilinen adresine yapılması nedeniyle tebligatın usulsüz olduğu anlaşılmakla, öğrenme üzerine yapılan temyizin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
1) Sanık hakkında tehdit eyleminden kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Tayin olunan cezanın karar tarihindeki miktarına göre 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 23.03.2005 tarihli ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanuna eklenen Geçici 2. madde uyarınca hüküm kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından, sanık müdafinin temyiz isteminin 6723 sayılı kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık hakkında 6136 sayılı yasaya aykırılık eyleminden kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hapis cezası yönünden Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,

3) Sanık hakkında kasten yaralama eyleminden kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine, Ancak;
a) Kemik kırığına neden olan yaralama eyleminde; 5237 sayılı Kanun"un 86/1. maddesine göre belirlenen temel cezanın, aynı Kanun"un 87/3. maddesine göre kemik kırığının hayati fonksiyonlara etkisi nazara alınarak temel cezanın yarısına kadar artırılabileceğine dair düzenleme karşısında, meydana gelen kırığın hayat fonksiyonlarına etkisinin hafif (1.) derece olmasına rağmen, temel ceza üzerinden 87/3. maddesine göre 5237 sayılı Kanun"un 3. maddesi gereği işlenen fiilin ağırlığı ile orantılılık ilkesine aykırı şekilde cezanın (1/4) oranında artırılarak sanık hakkında fazla cezaya hükmedilmesi,
b) Mahkemece de eylemin plastik sandalye ile gerçekleştirildiği kabul edilmesine karşın TCK’nin 86/3-e maddesi uygulanmayarak sanığa eksik ceza tayini,
c) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas- 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 6723 sayılı Kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca CMUK 326/son maddesi gereğince ceza süresi yönünden kazanılmış hakkı saklı tutulmak suretiyle BOZULMASINA; 08.11.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.