MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 05/06/2014 tarih ve 2014/182-2014/161 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili ile davalı şirket arasında 15.06.2011 başlangıç tarihli “... Franchise Hizmeti”nin ve “... Markaları”nın kullanımına ilişkin franchise sözleşmesi imzalandığını, ancak davalının 14.04.2014 tarihinde hiçbir gerekçe göstermeksizin müvekkilinin .... internet sayfasına erişiminin kapatıldığını, sözleşmenin en önemli sistemi olan “....” sisteminin hiçbir neden olmaksızın ve bildirim yapılmaksızın engellendiğini, davalının müvekkili şirkete reklam desteği vermesi gerekir iken vermediğini ve müvekkilinin sözleşmenin kendisine yüklediği sürümü artırmak ve markanın devamlılığını sağlamak adına 3 yılda toplam 150.000,00 TL reklam gideri yaptığını, müvekkilinin hiçbir kusuru bulunmamasına ve kendisine herhangi bir bildirim yapılmamasına rağmen müvekkilinin franchise sözleşmesinden doğan haklarını kullanamadığı için sözleşmeyi haklı nedenle feshettiğini ileri sürerek 01.07.2014-01.05.2015 tarihleri arasındaki IP yönlendirme hizmet bedeli olan toplam 44.240,00 TL"ye yönelik menfi tespit talebinin kabulüne, 2 ayllık IP yönlendirme hizmeti bedeli olan toplam 9.000,00 TL"nin istirdatına, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla şimdilik 10.000,00 TL menfi-müspet zarara, yitirilen itibar nedeniyle 10.000,00 TL manevi tazminata karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; mahkemenin görevli olmadığı, görevli mahkemenin Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi olduğu gerekçesiyle mahkemenin görevsizliğine ve dava dilekçesinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, taraflar arasındaki Franchise sözleşmesinden kaynaklanan menfi tespit ve maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Franchise sözleşmesine dayalı olarak açılan işbu davada franchise veren davalı şirket lehine 5846 sayılı FSEK ve 556 sayılı KHK hükümlerinden kaynaklanan hakların varlığı iddia edilmeyip bu yönde bir uyuşmazlık bulunmadığı gibi Franchise sözleşmesi nedeniyle tescilli bir sınai hakka dayalı niza dahi söz konusu değildir. Bu itibarla mahkemece, işin esasına girilip uyuşmazlığın genel hükümlere göre çözümü gerekirken, uyuşmazlığın Fikri Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi tarafından çözüme kavuşturulması gerektiğinden bahisle yazılı şekilde görevsizlik kararı verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 18/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.