Sanık hakkında Manisa Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 2011/1094 sayılı iddianamesiyle hakaret ve tehdit suçundan cezalandırılması istemiyle dava açıldığı, yapılan yargılama sonucunda Manisa 1. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 24/01/2012 tarih, 2011/432 esas, 2012/44 sayılı kararı ile her iki suça ilişkin mahkumiyet hükmü kurulduğu, sanığın hükmü temyiz etmesi üzerine yapılan inceleme sonucunda;
I- Dairemizin 04/06/2015 tarih ve 2015/2093 esas, 2015/2302 sayılı kararıyla;
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine ve temyiz dilekçesinin kapsamına göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede ;
1- Sanığa yükletilen hakaret eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Yasaya uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı; böylece olaylara ilişkin sorunlarda gerekçenin yeterli bulunduğu,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Yasada öngörülen suç tipine uyduğu,
Kamu görevlisine karşı görevinden dolayı hakaret suçundan hüküm kurulurken doğrudan TCK"nın 125/3-a maddesi gereğince temel cezanın belirlenmesi gerektiğinin gözetilmediği,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
a- TCK"nın 58/7. maddesi uygulanırken yalnızca denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilmesi yerine 5275 sayılı Kanun"un 107, 108. maddeleri uyarınca yapılacak infazı kısıtlar biçimde 1 yıllık denetim süresinin belirlenmesi,
b- TCK"nın 53/1-(c) bendinde yer alan hak yoksunluğunun kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar , diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden ve 53/1-a,b,d,e bentlerindeki hak yoksunlukları bakımından mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağının gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık ..."nin temyiz itirazları bu itibarla yerinde ise de bu aykırılıklar yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan 5320 sayılı yasanın 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"un 322.maddesi uyarınca;
a- TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin hüküm fıkrasından, "1 yıllık denetim süresinin" çıkartılması,
b- "TCK"nın 53. maddenin uygulanmasına" dair fıkranın hükümden çıkarılarak yerine " TCK"nın 53/1-(c) bendinde yer alan hak yoksunluğunun kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden ve 53/1- a, b, d, e bentlerindeki hak yoksunlukları bakımından mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağı” ifadesinin eklenmesi suretiyle tebliğnameye kısmen uygun olarak hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2- Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan hükme yönelik temyize gelince;
Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Orman muhafaza memuru olan katılanların, Orman Kanunu"na muhalefet nedeniyle sanık hakkında verilen kararın tebliği için yanına gittikleri sırada sanığın, katılanlara olay tutanağında ve tanık beyanında belirtilen ""sizi vuracağım, öldüreceğim, gidin buradan"" şeklindeki sözlerle tehdit ettiğinin kabul edilmesi karşısında, eylemin bir bütün halinde TCK"nın 265/1. maddesinde düzenlenen, görevi yaptırmamak için direnme suçunu oluşturduğunun gözetilmemesi,
2- 5275 sayılı Kanunun 108.maddesi uyarınca denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevinin, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye ait olacağı gözetilerek mükerrir olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58/7. maddesi gereğince "mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirleri uygulanmasına" karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, denetimli serbestlik tedbiri süresinin de belirlenmesi,
3- TCK"nın 53/1-(c) bendinde yer alan hak yoksunluğunun kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar , diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden ve 53/1-a,b,d,e bentlerindeki hak yoksunlukları bakımından mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı ve sanık ..."nin temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden HÜKMÜN BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken aleyhe temyiz olmadığından, 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesinin gözetilmesine, şeklinde karar verilmiştir.
Dairemizin kararı üzerine, Manisa 5. Asliye Ceza Mahkemesi’nce hakaret suçuna ilişkin hükmün 04.06.2015 tarihinde kesinleştirildiği, tehdit suçuna ilişkin olarak da 26.11.2015 tarihli celsede dairemizce sanığın tehdit eylemi hakkında verilen bozma ilamına uyulmasına karar verilerek yargılamaya devamla sanık hakkında 16.02.2016 tarih, 2015/635 esas, 2016/104 sayılı karar ile görevi yaptırmamak için direnme suçundan mahkumiyet hükmü kurulmuştur. Bu hüküm sanık tarafından 19.02.2016 tarihli dilekçe ile temyiz edilmiş olmakla birlikte, dairemize tebliğname ile incelenmek üzere gönderilmemiştir.
II- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 09/06/2016 tarih, 2016/153280 sayılı itiraz talebinde;
“İTİRAZ NEDENLERİ: Manisa (Kapatılan) 1. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 24/01/2012 gün, 2011/431 esas ve 2012/44 sayılı kararında, Sanığın katılanlara yönelik orman içinde gerçekleşen hakaret eyleminde, 5271 sayılı CMK"nın 226/2. maddesine aykırı olarak iddianame ile talep edilmediği halde ek savunma hakkı tanınmadan ve karar yerinde tartışılmadan, Sanığın cezasında 5237 sayılı TCK"nın 125/4. maddesi uyarınca artırım yapılmıştır.
SONUÇ VE İSTEM : Yukarıda arz olunan nedenlerle;
1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜ,
2- Yargıtay 18. Ceza Dairesi"nin 04/06/2015 gün, 2015/2093 esas ve 2015/2302 sayılı kararında hakaret suçuyla ilgili bölümün kaldırılarak, Manisa (Kapatılan) 1. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 24/01/2012 gün, 2011/431 esas ve 2012/44 sayılı kararında hakaret suçuyla ilgili hükmün, 5271 sayılı CMK"nın 226/2. maddesine aykırı olarak iddianame ile talep edilmediği halde ek savunma hakkı tanınmadan ve karar yerinde tartışılmadan, sanığın cezasında 5237 sayılı TCK"nın 125/4. maddesi uyarınca artırım yapılması, 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken infazı kısıtlar şekilde denetim süresinin 1 yıl olarak belirlenmesi, 5237 sayılı TCK"nın 53/1-c. maddesinde yer alan hak yoksunluğunun kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen hak yoksunlukları bakımından mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağının gözetilmemesi, 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (b) bendine ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 gün, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı iptal kararına göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması yasaya aykırı bulunduğundan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca bozulması,
3- İtirazımız yerinde görülmediği takdirde, dosyanın itiraz hakkında bir karar verilmek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİ, talep edilmiş olmakla,
III- Dairemizin 04/06/2015 tarih ve 2015/2093 esas, 2015/2302 karar sayılı kararında hakaret suçuna ilişkin verilen düzeltilerek onama kararına yönelik itiraz talebinde bulunulduğunun belirlenmesi sonucunda, Dairemizin 21.06.2016 tarih, 2016/13663 esas, 2016/13843 sayılı kararı ile;
“Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın itiraz gerekçeleri yerinde görülmekle, 6352 sayılı Kanunun 99. maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesinin 3. fıkrası uyarınca İTİRAZIN KABULÜNE,
Dairemizce verilen 04/06/2015 gün ve 2015/2093 esas, 2015/2302 sayılı kararında, hakaret suçuna ilişkin verilen düzeltilerek onama kararının KALDIRILMASINA,
Manisa 1. Sulh Ceza Mahkemesince verilen 24/01/2012 tarih ve 2011/431 esas, 2012/44 karar karar sayılı mahkumiyet hükmünü içeren dosya yeniden görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Sanığa ek savunma hakkı verilmeden, iddianamede talep olunmayan TCK"nın 125/4. maddesi uyarınca sanığın cezasında arttırım yapılmak suretiyle CMK"nın 226. maddesine aykırı davranılması,
2- 5275 sayılı Kanunun 108.maddesi uyarınca denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevinin, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek olan mahkemeye ait olacağı gözetilerek mükerrir olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58/7. maddesi gereğince "mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirleri uygulanmasına" karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, denetimli serbestlik tedbiri süresinin de belirlenmesi,
3- TCK"nın 53/1-(c) bendinde yer alan hak yoksunluğunun kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar , diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden ve 53/1-a,b,d,e bentlerindeki hak yoksunlukları bakımından mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağının gözetilmemesi,
4- TCK"nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı ile iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması,
Kanuna aykırı, sanık ..."nin temyiz nedenleri ile itiraz yazısındaki düşünce yerinde görüldüğünden HÜKMÜN BOZULMASINA, bozma üzerine sanık hakkındaki ilamın kesinleşmemiş sayılması gerektiğinden, infaza başlanılmış ise infazın durdurulmasına, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, karar verilmiştir.
IV- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08/11/2016 tarih ve KD- 2016/369757 sayılı yazısı ile;
Manisa 5. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2015/635 esas sayılı 12/08/2016 tarihli yazısı ile hükümlünün tehdit suçuna ilişkin temyiz talebi incelenmeksizin işlemsiz olarak iade edildiğinden tehdit suçu yönünden incelenmek üzere dosya gönderilmiş olup, Manisa 1. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 2011/431 esas 2012/44 karar sayılı 24/01/2012 tarihli kararı ile sanık hakkında hakaret suçundan 5237 sayılı TCK"nın 125/3-a, 125/4, 43, 53/1, 58. maddeleri gereğince 1 yıl 5 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, tehdit suçundan 5237 sayılı TCK"nın 106/1-1. cümle, 43, 53/1, 58. maddeleri gereğince 7 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, hükmün sanık tarafından temyiz edildiği, Yargıtay 18. Ceza Yüksek Dairesi"nin 2015/2093 esas 2015/2302 karar sayılı 04/06/2015 tarihli kararı ile hakaret suçundan dolayı hükmün düzeltilerek onanmasına, tehdit suçundan kurulan hükmün ise, eylemin görevi yaptırmamak için direnme suçunu oluşturduğundan bahisle bozulmasına karar verildiği, Manisa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/635 esas ve 2016/104 sayılı 16/02/2016 tarihli kararı ile sanık hakkında görevi yaptırmamak için direnme suçundan 5237 sayılı TCK"nın 265/1, 43/2. maddesi delaletiyle 43/1, 53/1, 58. maddeleri gereğince 7 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, sanığın 19/02/2016 tarihli dilekçesi ile Manisa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/635 esas ve 2016/104 sayılı 16/02/2016 tarihli kararını temyiz ettiği, 15/03/2016 tarihli dilekçesi ile de, hakaret suçundan verilen mahkumiyet kararının düzeltilerek onanmasına dair karara karşı itiraz yasa yoluna başvurulmasını talep ettiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 4-2016/153280 sayılı 09/06/2016 tarihli yazısı ile Yargıtay 18. Ceza Yüksek Dairesi"nin 2015/2093 esas 2015/2302 karar sayılı 04/06/2015 tarihli kararına itiraz edildiği, yine 2016/153280 sayılı 09/06/2016 tarihli tebliğname ile sanık hakkında Manisa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/635 esas ve 2016/104 sayılı 16/02/2016 tarihli kararı ile görevi yaptırmamak için direnme suçundan kurulan hükmün onanmasının talep edildiği, Yargıtay 18. Ceza Yüksek Dairesi"nin 2016/13663 esas 2016/13843 karar sayılı 21/06/2016 tarihli kararı ile itirazın kabulüne, hakaret suçuna ilişkin 2015/2093 esas 2015/2302 karar sayılı 04/06/2015 tarihli düzelterek onama kararının kaldırılmasına, Manisa 1. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 2011/431 esas 2012/44 sayılı 24/01/2012 tarihli kararının bozulmasına karar verildiği, görevi yaptırmamak için direnme suçuna ilişkin Manisa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/635 esas ve 2016/104 sayılı 16/02/2016 tarihli kararına yönelik temyiz talebi hakkında karar verilmediği anlaşılmakla, sanığın Manisa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/635 esas ve 2016/104 sayılı 16/02/2016 tarihli kararı ile görevi yaptırmamak için direnme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz talebi hakkında, karar verilmesi, şeklindeki istemle dosya Dairemize gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü:
V- KARAR
Manisa 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/02/2016 tarih, 2015/635 esas ve 2016/104 Karar sayılı görevi yaptırmamak için direnme suçundan verilen hükme ilişkin temyiz denetiminin yapılabilmesi için, her ne kadar Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08/11/2016 tarih ve KD- 2016/369757 sayılı yazısında dosyanın incelenmek üzere 2016/153280 sayılı tebliğname ile dairemize gönderilmiş olduğu belirtilmiş ise de; sanık hakkında görevi yaptırmamak için direnme suçuna ilişkin temyiz incelemesinin yapılması amacıyla Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın tebliğnamesiyle dosyanın dairemize gönderilmediği anlaşılmakla, itiraz üzerine Dairemizin 21.06.2016 tarih, 2016/13663 esas, 2016/13843 sayılı kararında herhangi bir eksiklik bulunmaması nedeniyle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın eksikliğin giderilmesine ilişkin talebinin REDDİNE, 16/02/2017 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.