Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2020/9723 Esas 2021/1216 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/9723
Karar No: 2021/1216
Karar Tarihi: 11.02.2021

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2020/9723 Esas 2021/1216 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık dolandırıcılık suçuyla Asliye Ceza Mahkemesi'nde yargılanmış ve TCK'nın 157/1, 52/2, 58/6 ve 53. maddeleri uyarınca dört kez mahkum edilmiştir. Sanık tarafından yapılan temyiz talebinin reddine dair ek karar mahkeme tarafından verilmiştir. Ancak, sanığın eski hale getirme talebiyle birlikte yapılan temyiz başvurusunda bu talebin ilgili dairesi olan Yargıtay tarafından incelenmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, sanığa yapılan tebligatın adres kayıt sistemine uygun şekilde yapıldığı ve mahkumiyet hükmünden haberdar olduğu anlaşılmıştır. Bu nedenle, sanığın eski hale getirme talebi ve yaptığı temyiz başvuruları reddedilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir:
- TCK'nın 157/1, 52/2, 58/6 ve 53. maddeleri
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- CMUK'un 311. maddesi
- 7201 sayılı Kanun'un 10. maddesi
- 7201 sayılı Kanun'un 21/2. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi.

15. Ceza Dairesi 2020/9723 E. , 2021/1216 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanık hakkında, dört kez; TCK’nın 157/1, 52/2, 58/6 ve 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler ile temyiz isteminin reddine dair ek karar, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK"un 311. maddesi hükmüne göre eski hale getirme talebi ile birlikte temyiz isteminde bulunulmuş olması halinde bu talebi inceleme merciinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olması karşısında, mahkemenin sanık hakkında temyiz talebinin reddine ilişkin verdiği 01/11/2019 tarihli ek kararın hukuki değerden yoksun bulunduğu kabul edilip bu karar kaldırılmak suretiyle yapılan incelemede,
7201 sayılı Kanunun 10. maddesine göre, tebligat yapılacak kişinin bilinen en son adresine yapılan tebligatın elverişli olmadığının anlaşılması veya bu kişiye tebliğ yapılamaması durumunda muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yerine yapılacağının esas alındığı, ancak bilinen son adres ile yerleşim yeri adresinin aynı olması durumunda, bu husus belirtilmek suretiyle aynı kanunun 21/2. maddesine göre tebliğ yapılabileceğinden hareketle somut olayda; sanığın yokluğunda verilen 02/09/2015 tarihli hükmün, sorgusunda bildirdiği ve aynı zamanda MERNİS"te kayıtlı olan adresine 7201 sayılı Kanun’un 21/2. maddesine uygun bir şekilde 14/09/2015 tarihinde tebliğ edilmiş olduğu, yanı sıra sanığın dosyaya 19/06/2017 havale tarihli uzlaşma talepli dilekçe sunduğu, taraflar arasında uzlaşma sağlanamaması üzerine mahkemenin mahkumiyet hükmüne ilişkin infazın kaldığı yerden devamına yönelik verdiği 18/10/2017 tarihli ek kararın 28/05/2019 tarihinde sanığa bizzat tebliğ edildiği, bu itibarla sanığın bu aşamada da mahkumiyete ilişkin hükümden haberdar olduğu anlaşılmakla, sanığın eski hale getirme talebinin ve yasal süresi geçtikten sonra yaptığı 28/10/2019 ve 13/11/2019 günlü temyiz inceleme başvurularının, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 11/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.