Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/12489 Esas 2020/474 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12489
Karar No: 2020/474
Karar Tarihi: 09.01.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/12489 Esas 2020/474 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın, müştekinin refakatçi olarak bulunduğu hastane odasından cep telefonu çalması suçundan Asliye Ceza Mahkemesi'nde yargılandığı belirtilmektedir. Mahkeme, sanığın devlet hastanesi binası içinde suç işlediği gerekçesiyle 5237 sayılı TCK'nın 142/1-a maddesinin uygulanması gerektiğine karar vermiştir. Ancak suç vasfının yanlış değerlendirilmesi sonucu aynı Kanun'un 142/1-b maddesi uygulanmıştır. Mahkeme, her iki maddenin ceza sınırlarının aynı olması nedeniyle bu hatanın bozma nedeni yapılmayacağı kararını vermiştir. Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesiyle ilgili kararı da dikkate alınarak hak yoksunluklarının infaz aşamasında uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle temyiz itirazlarının reddiyle hüküm onanmıştır. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-a ve 142/1-b maddeleri, TCK'nın 53. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/12489 E. , 2020/474 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Müştekinin refakatçi olarak bulunduğu hastane odasından müştekiye ait cep telefonunun çalınması şeklindeki olayda, sanığın eyleminin kamu kurumu niteliğindeki devlet hastanesi binası içerisinde gerçekleşmiş olması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 142/1-a maddesinin uygulanması gerekirken, suç vasfının değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun’un 142/1-b maddesi gereğince uygulama yapılması, her iki bentteki suçun öngördüğü cezaların alt ve üst sınırlarının aynı olması nedeniyle sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamış; TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 09.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.