Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-b, 22/3, 62/1, 53/1, 51/1-3, 51/6-7. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve şikayetçi vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık müdafiinin duruşmalı inceleme isteminin, hükmün niteliğine göre koşulları bulunmadığından, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 318 ve 5271 sayılı CMK"nın 299. maddeleri gereğince reddine ve 05/06/2014 tarihli keşif sırasında katılma isteminde bulunmasına rağmen, bu konuda herhangi bir karar verilmeyen şikayetçinin, 5271 sayılı CMK"nın 260. maddesi uyarınca katılma istemi hakkında karar verilmeyenler sıfatıyla hükmü temyiz hakkının bulunduğu, suçtan doğrudan zarar gördüğü anlaşılan ve hükmü temyiz etmek suretiyle katılma iradesini ortaya koyan şikayetçinin 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına, vekilinin de katılan vekili olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafii ve katılan vekilinin sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
İstanbul Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 25.09.2013 tarihli raporuna göre, katılanın kaza sonucu yaralanması nedeni ile hayati tehlike geçirdiği ve vücudunda hayati fonksiyonlarını ağır (6) derecede etkileyecek kemik kırığı oluştuğu bildirilmiş ise de, katılanın mahkemece alınan beyanında ayağının kesildiğini ve katılan vekilinin temyiz dilekçesi içeriğinde katılanın ayak parmaklarının kesilmesi nedeniyle yaralanmanın organ işlevinin sürekli yitirilmesine neden olduğunun belirtilmesi karşısında, katılana ilişkin tüm tedavi evrak ve grafilerin Adli Tıp Kurumuna gönderilmesi ve TCK’nın 89/2. maddesinin (a) fıkrası ve 89/3. maddesinin (a) ve (b) fıkraları kapsamında bir yaralanması olup olmadığı konusunda rapor alınarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de:
1-Sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulurken, TCK"nın 61/2. maddesi gereğince, belirlenen temel ceza üzerinden öncelikle bilinçli taksir nedeniyle artırım yapılması gerektiği gözetilmeksizin, TCK"nın 89/2-b maddesi gereğince artırım yapıldıktan sonra bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması,
2-Sanığın 1,09 promil alkollü olarak kırmızı ışıkta geçmek suretiyle bilinçli taksirle katılanın yaralanmasına neden olduğunun kabul edildiği olayda sanık hakkında, tayin edilen temel cezadan bilinçli taksir nedeniyle artırım yapılırken TCK"nın 22/3. maddesi gereğince 1/2 ve 1/3 oranları arasında artırım yapılabileceği gözetilip, suçun işleniş biçimi ve bilinçli taksirin yoğunluğu göz önüne alınarak 1/3"ten daha fazla artırım yapılması gerekirken yazılı şekilde eksik ceza tayin edilmesi,
3-Sanık hakkında, taksirli suçlarda uygulanma imkanı olmayan TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanması suretiyle hak yoksunluğuna hükmedilmiş olması,
4-TCK"nın 51/8. maddesi gereğince denetim süresinin iyi halli olarak geçirilmesi halinde cezanın infaz edilmiş sayılacağının sanığa ihtar edilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA; 11.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.