MAHKEMESİ : İZMİR BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 17. HUKUK DAİRESİ
VEKİLİ : AV. ...
VEKİLİ : AV. ...


TÜRK MİLLETİ ADINA



Taraflar arasında görülen davada İzmir 3. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 17.11.2017 tarih ve 2014/184 E- 2017/1268 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi"nce verilen 21.06.2019 tarih ve 2018/461 E- 2019/1297 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı banka ile davalı arasında akdedilen GK Sözleşmesine istinaden krediler kullandırıldığını, borcun ödenmemesi üzerine, alacağın tahsili için borçlular aleyhine Bursa 5. İcra Müdürlüğünün 2008/11536 Esas sayılı dosyası ile menkul rehninin paraya çevrilmesi yolu ile takip başlatıldığını, rehinli vasıtaların satışı ve ödenmesinden sonra, 30.06.2011 tarihinde geriye kalan alacak miktarı olan 345.061,66 TL üzerinden verilen kesin rehin açığı belgesine göre, yetki itirazı ile gönderilen İzmir 23. İcra Müdürlüğünün 2013/11359 sayılı (eski Bursa 15. İcra Müdürlüğünün 2011/8550 sayılı dosyası) icra takibinde, davalının yetkiye ve borca itirazı üzerine takibin durduğunu belirterek, davalının itirazlarının iptaline ve takibin devamına %20"den az olmamak üzere icra inkar tazminatına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı taraf, davaya cevap vermemiştir.
İlk derece mahkemesi dosya kapsamına göre, davacı banka ile davalı arasında 16.06.2006 tarihinde 125.000,00 TL limitli Genel Kredi Sözleşmesi akdedildiği, sözleşme limitinin 20.12.2006 tarihinde 435.000,00 TL"ye yükseltildiği, kredi teminatı olarak araç rehnedildiği, taksitlerin ödenmesinde aksaklıklar olunca rehinle araçların paraya çevrildiği, kalan borç tutarı olarak 345.061,66 TL olarak belirlenerek 30.06.2011 tarihinde davacı tarafa kesin rehin açığı belgesi verildiği, davalı tarafın icra takip dosyasındaki itirazına göre alınan bilirkişi raporlarının değerlendirilmesinin sonunda, davanın kısmen kabulü ile davalının İzmir 23. İcra Dairesinin 2013/11359 Esas sayılı icra dosyasına yapmış olduğu itirazının kısmen iptali ile; takibin 269.062,00 TL üzerinden devamına, alacak likit olduğundan 269.062,00 TL alacak üzerinden %20 icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, karara karşı davacı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesinin 2018/461 esas ve 2019/1297 karar sayılı ve 21.06.2019 tarihli kararı ile ilk derece mahkemesi tarafından davanın kısmen kabulüne kısmen reddine ilişkin verilen kararın usul ve esas yönden hukuka uygun olduğu gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
İşbu karara karşı, davacı vekili temyiz kanun yoluna başvurmuştur.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, 13.10.2021 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.