Hakaret - kasten yaralama - tehdit - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/2024 Esas 2020/6393 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2024
Karar No: 2020/6393
Karar Tarihi: 10.06.2020

Hakaret - kasten yaralama - tehdit - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/2024 Esas 2020/6393 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir sanığın hakaret suçundan adli para cezasına çarptırılması kararının temyiz edilemeyeceğini ve bu nedenle sanığın temyiz talebinin reddedildiğini açıkladı. Ancak, sanık kasten yaralama suçlarından da mahkum edildi ve Anayasa Mahkemesinin TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümleri iptal etmesi nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Sanığın tehdit suçundan mahkum edilmesine ilişkin ise, bıçakla katılanı kovalaması ve tehdit içerikli kelimeler kullanması nedeniyle bu suçu oluşturduğu ancak eylemin silahtan sayılan bıçakla kasten yaralamaya teşebbüs suçunu da içerdiği tespit edildi. 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321 ve 1412 sayılı CMUK'un 317 maddeleri uyarınca hüküm bozuldu. Hükümde bahsi geçen kanun maddeleri şunlardır: 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un geçici 2. maddesi, Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı ilamı ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2020/2024 E. , 2020/6393 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, kasten yaralama, tehdit
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Katılan sanık ... müdafiinin temyiz isteminin sanık sıfatıyla müvekkili hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik olduğu; katılan sanık ..."ın temyiz isteminin sanık sıfatıyla hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik olduğu anlaşılmakla, bu kapsamla sınırlı olarak yapılan incelemede;
1) Sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2)Sanık ... hakkında kasten yaralama suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin, katılan ...’nın temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
3) Sanık ... hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
a) Sanığın, bıçakla katılan ...’ı kovaladığının iddia ve kabul edilmesi ve de tehdit içerikli kelimeler kullandığına dair delil de bulunmaması karşısında, eylemin silahtan sayılan bıçakla kasten yaralamaya teşebbüs suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfında yanılgılya düşülerek silahla tehdit suçundan hüküm kurulması,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 10.06.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.