Danıştay 3. Daire 1994/4699 Esas 1995/4360 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No: 1994/4699
Karar No: 1995/4360

Temyiz İsteminde Bulunan : Mimarsinan Vergi Dairesi Müdürlüğü-KAYSERİ
Karşı Taraf : …
Vekili : …
İstemin Özeti : Pamuklu dokuma imalatı ve ticareti ile uğraşan davacı şirketin 1992 takvim yılına ilişkin işlemlerinin incelenmesi sonucunda inceleme raporuna dayanılarak bulunan matrah farkı üzerinden adına ikmalen salınan Kurumlar ve Kurumlar Geçici Vergileri ile kesilen kaçakçılık cezalarına karşı açılan davayı; dava konusu cezalı tarhiyatın dayanağı inceleme raporunda, davacı şirketin 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298. maddesine göre ayırdığı ve doğrudan kar-zarar hesabına borç yazdığı yeniden değerleme sonucunda doğan fark amortismandan, şirket yetkilisinin sabit kıymetlerin üretimde etkili nispetlerine ait beyanı esas alınarak bulunan 1.136.337.477.- liranın maliyete atılması gerektiğinin belirtildiği 213 sayılı Kanunun yeniden değerlemeye ilişkin mükerrer 298. maddesinin gerekçesinde , yeniden değerleme sonunda bilançolara göre hesaplanacak öz sermayelerin artması gibi bir netice hasıl olmakla beraber, meydana gelen değer artışlarının bir kar gibi telakki edilmediği ve dolayısıyla bunların vergilendirilmesi amacı güdülmediğinin yazılı olduğu, diğer taraftan 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun 13. maddesinin göndermede bulunduğu 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun indirilecek giderler başlıklı 40. maddesinin 7. bendinde Vergi Usul Kanunu hükümlerine göre ayrılan amortismanlar denildiği, aynı kanunun imal edilen emtianın maliyet bedeline girecek unsurları saptayan 275. maddesinde ayrılan amortismanlara veya yeniden değerleme fonuna yer verilmediği, maddede bu konuda Maliye Bakanlığına tanınan bir yetkinin de bulunmadığı, bütün bu hususlar doğrultusunda, 213 sayılı Kanunun mükerrer 298. maddesinin 7. bendinde yazılı koşullar bulunmadığı sürece yeniden değerleme fonunun vergilendirilmesinin öngörülmediği gerekçesiyle kabul ederek ikmalen yapılan kaçakçılık cezalı tarhiyatı kaldıran … Mahkemesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararının; yeniden değerleme sonucu oluşan fark amortismanın doğrudan gider yazılacağı hususunda yasada açık bir hüküm bulunmadığı, 151 nolu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğ hükümleri uyarınca yeniden değerlenen iktisadi kıymetlerin yeni değerleri üzerinden ayrılan amortismanların genel imal giderleri içinde değerlendirilmek suretiyle maliyete eklenmesi sonucu yapılan ikmal tarhiyatın yerinde olduğu ileri sürülerek bozulması istemidir.
Savunmanın Özeti : Temyiz isteminin reddi ile mahkeme kararının onanması gerekeceği yolundadır.
Tetkik Hakimi : …
Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
Savcı : …
Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49.maddesinin 1.fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddiyle Vergi Mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Üçüncü Dairesince, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 17. maddesinin 2. fıkrası hükmü uyarınca temyizen incelenen dosyalarda duruşma yapılması tarafların istemine ve Danıştay'ın kararına bağlı olup, davacı şirketin duruşma talebinin yerine getirilmesine gerek bulunmadığı sonucuna varıldığından dosya incelenerek işin gereği görüşülüp düşünüldü: Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan … Mahkemesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına 21.12.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.