MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde 29/08/2012 tarihinde çalışmaya başladığını ancak sigorta kaydının 17/10/2012 tarihinde yapıldığını, iş sözleşmesinin 4857 sayılı Kanun"un 24/II-e maddesi hükümlerine göre davacı tarafça haklı sebeple feshedildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti, ulusal bayram ve genel tatil alacağı, hafta tatili alacağı, yıllık ücretli izin alacağı, ödenmeyen Ağustos ayı ücret alacağı ve asgari geçim indirimi alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 17/10/2012 tarihinde işe başladığını, davacının ücretlerinin eksiksiz ödendiğini, davacının başka bir iş bulması sebebiyle işten ayrıldığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücreti ile hafta tatili ücretine hak kazanıp kazanmadığı uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut uyuşmazlıkta, tanık anlatımlarına göre hesaplanan fazla çalışma ücreti ile hafta tatili ücreti hüküm altına alınmıştır. Mahkemece, davacı tanığının 25/07/2013 tarihine kadar davacı ile aynı işyerinde çalıştığı, bu tarihten sonrası için tanığın anlatımına itibar edilemeyeceği, ancak bir başka işçi tarafından ... 15. İş Mahkemesinin 2014/583 esasına kayıtlı olarak açılan davadaki tanık anlatımlarının davacının çalışma dönemini de kapsadığı, anılan dosyada haftalık fazla çalışma süresinin 17 saat olarak belirlendiği gerekçesiyle eldeki davada davacının haftada 15,5 saat fazla çalışma yaptığı ve (2014 yılının Haziran Temmuz ve Ağustos aylarında) ayda iki hafta tatilinde çalıştığı benimsenmiştir. Gerçekten de davacı tanığının davacı ile birlikte çalıştığı sürenin sınırlı olduğu dosya kapsamından anlaşılmaktadır. Bu itibarla tanığın anlatımına, davacı ile birlikte çalıştığı süre ile sınırlı olarak değer verilmesi gerektiği yönündeki gerekçe isabetlidir. Diğer taraftan, eldeki dava ile ilgisi bulunmayan, davacıdan farklı bir iş yapan, bir başka işçinin açtığı davada dinlenen tanık anlatımlarının bu dosya için emsal olarak kabul edilmesi hatalı olup, bu husus bozma sebebidir. Her bir dosyadaki tanık anlatımlarının, o dosyada davacı olan işçinin çalışma düzenine yönelik olduğu gözden kaçırılmamalıdır. Açıklanan sebeplerle, davacının fazla çalışma ücreti ve hafta tatili ücreti talebi yönünden, öncelikle davacı tanığının beyanlarına davacı ile birlikte çalıştığı süre ile sınırlı olarak itibar edilmeli, 30.08.2012-25.07.2013 tarihleri arasındaki dönem yönünden davacı tanığının bildirdiği çalışma düzenine göre sonuca gidilmelidir.
25.07.2013-29.08.2014 dönemi yönünden ise, davalı tanığı ...’in anlatımı dikkate alınarak, davacının bu dönemde haftada 4 gün 08.30-20.00, 1 gün 08.30-18.00, cumartesi günü ise 08.30-13.00 saatleri arasında çalıştığının kabulü dosya kapsamına uygun düşecektir.
Ayrıca, davalı tanığı ..., davacının hafta tatili günlerinde çalışmadığını bildirdiğinden, davacının 25.07.2013-29.08..2014 dönemine ilişkin hafta tatili çalışması iddiasını ispat edemediği kabul edilmeli, bu döneme ilişkin hafta tatili ücreti talebinin reddine karar verilmelidir.
Mahkemece açıklanan ilke ve esaslar göz önüne alınmadan yazılı gerekçe ile hüküm kurulması hatalı olup, kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.06.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.