MAHKEMESİ : ...............
TARİHİ : 11/12/2014
NUMARASI : 2014/511-2014/967

Taraflar arasında görülen davad.............Mahkemesi’nce verilen 11/12/2014 tarih ve 2014/511-2014/967 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin dava hissesini 22/01/2009 tarihinde davalı oğluna bağışladığını, ancak davalının şirketle ilgilenmediğini ve babasına hakaret ettiğini ileri sürerek, davalıya verilen hissenin bağıştan rücu sebebi ile davalıdan alınarak müvekkiline verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu şirkete ilişkin işlemin bağışlama işlemi olmayıp noter huzurunda satış işlemi olduğunu savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davalının davaya konu şirket hissesini resmi satış yoluyla edindiği, resmi bir belgenin aksinin ve inançlı işlem iddiasının ancak yazılı delille ispatlanabileceği, yazılı bir delilin mevcut olmaması karşısında inançlı bir işlemin varlığından da söz edilemeyeceği, ayrıca bağış işleminden dönme şartlarının da gerçekleşmediği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve 05.02.1947 tarihli 20/6 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca yazılı belge ile ispatı gereken taraf muvazaası iddiasına dayalı davalarda tanık dinlenemeyecek olmasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 13/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.