Dosya incelenerek gereği düşünüldü: Mahkemenin 15/04/2011 tarih ve 2010/216 Esas 2011/133 Karar sayılı kararı ile hükümlü hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından hükmedilen kısa süreli hapis cezalarının, 5237 sayılı TCK"nın 50/1-f maddesi uyarınca kamuya yararlı bir işte çalışma seçenek yaptırımına çevrilmesine karar verildiği ve kararın temyiz edilmeden kesinleştiği, hükümlüye yapılan tebligata rağmen Denetimli Serbestlik Ve Yardım Merkezi Şube Müdürlüğüne başvurmadığından bahisle infaz dosyasının mahkemesine gönderilmesi üzerine duruşma açılarak atılı suçlardan verilen kısa süreli hapis cezalarının anılan Kanun’un 51. maddesi uyarınca ertelenmesine karar verildiği belirlenerek yapılan incelemede; Hükümlü hakkında verilen kararın infaza ilişkin olması nedeniyle temyiz kabiliyeti bulunmayıp 5275 sayılı CGTİHK"nin 98. maddesi uyarınca çektirilecek cezanın kısmen veya tamamen yerine getirilmesi ile ilgili mahkemece verilecek kararlar aynı Kanun’un 101/3. maddeleri gereğince itiraza tabi olduğundan, 5271 sayılı CMK"nın 264. maddesine göre de kanun yolunun ve merciin belirlenmesinde yanılmanın başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağı gibi kararda yasa yolunun temyiz olarak gösterilmesinin de itiraza tabi olan karara karşı temyiz hak ve yetkisi vermeyeceği anlaşılmakla, hükümlü müdafiinin temyiz dilekçesinin itiraz niteliğinde kabul edilerek, itirazın merciince incelenmek üzere dosyanın mahalline edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 13/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.