Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/5367 Esas 2021/560 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/5367
Karar No: 2021/560
Karar Tarihi: 04.02.2021

Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/5367 Esas 2021/560 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların tefecilik suçundan mahkumiyetiyle ilgili temyiz itirazları üzerine yapılan incelemede, sanıkların kazanç elde etmek amacıyla faiz karşılığında borç para vermedikleri, borçluları tanımadıkları ve yeterli delil bulunmadığı gerekçesiyle beraat etmeleri gerektiği kararı verildi. Bunun dışında, ölen sanık hakkında 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca bir karar verilmesi gerektiği ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanıklara ihtar edilmesi, kısa süreli olmayan hapis cezasında hak yoksunluğuna hükmedilmemesi ve suç tarihinin yanlış gösterilmesi gibi hukuki ayrıntılara da dikkat çekildi.
Kanun Maddeleri: 5237 sayılı TCK'nın 64 ve 241. maddeleri, 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi, 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi, 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi, TCK'nın 53. maddesi, CMK'nın 232/2-c ve 321. maddeleri.

9. Ceza Dairesi 2020/5367 E. , 2021/560 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelendi;
Başvurularının kapsamına göre incelemenin Cumhuriyet savcısının sanıklar ... ve ... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik lehe, sanıklar müdafiinin ise müvekkilleri hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
1-Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın hükümden sonra 11/01/2021 tarihinde öldüğü UYAP sisteminden temin edilen nüfus kaydından anlaşıldığından, bu husus mahallinde araştırılarak sonucuna göre 5237 sayılı TCK"nın 64 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca bir karar verilmesi lüzumu,
2-Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanıkların fikir ve eylem birliği içinde müştekilere değişik zamanlarda faiz karşılığında borç para verdikleri gerekçesiyle tefecilik suçundan mahkumiyetlerine karar verilmiş ise de; 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin gerektiği ancak sanıkların borçluları tanımadıklarını, faizle borç vermediklerini savunmaları, sanık ..."ın aşamalardaki beyanları, borç para alan şahısların sanıklarla ilgili beyanları ve dosya kapsamı bir bütün olarak değerlendirildiğinde sanıkların yüklenen tefecilik suçundan mahkumiyetine yeterli, somut, tarafsız, bilimsel ve her türlü şüpheden uzak, kesin, inandırıcı ve yeterli delil bulunmadığı gözetilmeden beraatleri yerine yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesi,
Kabule göre de;
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanıklara ihtarına karar verilmesi,
Kısa süreli olmayan hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanıklar hakkında TCK"nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna hükmolunmaması,
Dosya kapsamına göre suç tarihinin karar başlığında 01/08/2013 yerine 2013 yılı olarakgösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, C.Savcısı ile sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA 04/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.