Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/10712 Esas 2018/6391 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Sanık ... hakkında; TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52. maddeleri gereğince mahkûmiyet
Sanık ... hakkında; TCK"nın 89/1-2.b, 62, 52. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanık ..."in mahkumiyetine ilişkin hüküm katılanlar vekili, sanık ..."ın mahkumiyetine ilişkin hüküm ise sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmünün temyizen incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50. ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ile 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL Dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, bu kapsamda, mahkeme tarafından 25/05/2016 tarihinde verilen 3.000 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne karşı, suç niteliğine ilişkin de herhangi bir temyiz istemi bulunmadığından, CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin isteme uygun olarak REDDİNE,
2-Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmünün temyizen incelenmesine gelince;
Olay nedeniyle yaralanan katılanlar ... ve ..."ın aynı vekile ayrı vekaletname ile vekalet vermeleri ve yaralanmalarına sebebiyet veren sanıkların farklı olması karşısında, tebliğnamenin katılanlar yararına tek bir vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğine ilişkin düzeltilerek onama görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanlar vekilinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 06/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.