Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
5510 sayılı Kanunun 23’üncü maddesinin 1 ve 2’nci fıkralarındaki düzenlemeye göre; işverenin rücu alacağından sorumluluğu için, çalıştırılan sigortalının işe giriş bildirgesinin süresi içinde Kuruma verilmemiş olması ve zararlandırıcı sigorta olayının da işe giriş bildirgesinin Kuruma verilmesinden veya sigortalı çalıştırıldığının Kurumca tespit edildiği tarihten sonra meydana gelmemiş olması gerekir.
Somut olay incelendiğinde, 19.9.2010 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu, sigortalıya bağlanan ilk peşin sermaye değerli gelirin tahsili için açılan işbu davada, mahkemece, 23. maddenin varlığı kabul edilmesine karşın, alınan kusur raporu doğrultusunda davalının %80 oranında sorumlu olduğu kabul edilerek hüküm kurulduğu, Mahkemece 23. madde uygulanırken, 6098 sayılı ... Borçlar Kanununun 51 ve 52’inci maddesindeki düzenlemeler doğrultusunda, zarar gören (sigortalının) müterafik kusurunun %50 sinden aşağı olmamak üzere indirim yapılması gerektiğinin göz önünde bulundurulmadığı, davacı Kurumun ise %80 işveren kusuru üzerinden davasını ıslah etmiş olduğu anlaşılmış olup, Mahkemenin ıslah edilen miktar üzerinden karar verdiği, taleple bağlılık ilkesi uyarınca Mahkemenin talep edilenden fazlasına karar veremeyeceği, bu nedenle açıklanan hususun sonuca etkili olmadığı, Kurum lehine doğabilecek fark miktarın davacı Kurumca tahsilinin her zaman mümkün bulunmasına göre yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, 30.10.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.