Yargıtay - Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/92 Esas 2016/142 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/92
Karar No: 2016/142
Karar Tarihi: 12.01.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/92 Esas 2016/142 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi'nin 2016/92 E., 2016/142 K. sayılı kararına göre, 27/05/2015 tarihinde verilen bir dava kararının miktarı, 5219 sayılı kanun ile değiştirilen 427/2 maddesi uyarınca 1.000 TL'den az ise, temyiz istemi kabul edilip davanın sonucuna göre bir karar verilebileceği gibi, İçtihadı Birleştirme Kurulu kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddedilebileceği belirtilmiştir. Bu çerçevede, davacının 1909,07 TL istediği dava miktarı, temyiz sınırından daha düşük olduğundan, dava kararı kesinleşmiştir. Kanun maddesi 427/2 olarak belirtilmiş, değiştirilen kanun da 5219 sayılı kanun olarak belirtilmiştir.

11. Hukuk Dairesi 2016/92 E. , 2016/142 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :
TARİHİ : 27/05/2015
NUMARASI : 2014/2069-2015/253
DAVACI : Y.. A...
DAVALI : A.. S..

Taraflar arasındaki davadan dolayı . Averilen 27/05/2015 gün ve 2014/2069-2015/253 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK"un 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı kanun ile değişik 427/2 maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar karar tarihi olan 08/01/2015 tarihi itibariyle 2.080 TL"dir.
Dava dilekçesinde 1909,07 TL"nin tahsiline karar verilmesi istenilmiş, mahkemece davanın görevsizlik nedeniyle dava şartı yokluğundan reddine karar verilmiştir. Davacı tarafça talep edilen miktar yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kurulu kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, mümeyyiz davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle mümeyyiz davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 12/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.