Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/10390 Esas 2020/441 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10390
Karar No: 2020/441
Karar Tarihi: 08.01.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/10390 Esas 2020/441 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hırsızlık davasıyla ilgili mahkumiyet hükmü Yargıtay’a taşındı. Yargıtay’ın bozma kararından sonra yapılan yargılama sonucunda sanığın 11 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verildi ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun ve dairenin uygulamalarına uygun davranılmadığı için karar bozuldu. Sanığın hırsızlık yaptığı malın değerinin az olduğu gerekçesiyle TCK’nın 145. maddesinin uygulanması gerektiği belirtildi. Ayrıca, sanığın temyiz itirazları kabul edildiği için hükmün bozulması kararlaştırıldı. Kanun maddeleri ise TCK’nın 145. ve 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesi olarak belirtilmiştir.

2. Ceza Dairesi 2019/10390 E. , 2020/441 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık müdafiinin temyiz talebi üzerine kararın sanık lehine bozulması nedeniyle CMK"nın 330/1. maddesi uyarınca dosyanın Yargıtay"a gidiş dönüş masraflarının sanığa yüklenemeyeceği ve kurulan 19/03/2019 tarihli hükümde dosyanın Yargıtay’a gidiş dönüş masrafının alınmadığı, bozma sonrası yapılan yargılama giderinin ise sanıktan alınması gerektiği nazara alınarak, yargılama giderinin sanıktan alınmasına dair verilen kararda bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 09/05/2017 tarihli ve 2015/13-156 Esas, 2017/256 Karar sayılı kararı ile dairemizin uyum gösteren kararları da nazara alındığında; sanığın müştekinin kamyonetinden takdiri kıymeti 20 TL olan oto teyp başlığını çalması biçimindeki eyleminde; hırsızlık konusunu oluşturan malın değerinin az olması nedeniyle TCK"nın 145. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Dairemizin 04/12/2018 günlü ve 2016/13266 E., 2018/14748 K. sayılı bozma ilamından önceki hüküm yalnız sanık tarafından temyiz edildiğinden, sanık hakkında bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda tayin olunan cezanın 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi gereğince 11 ay olarak infazına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, sanığın sonuç olarak 11 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 08/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.