MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tahkim davası hakkındaki Sigorta Tahkim Komisyonu Uyuşmazlık Hakem Heyeti kararının davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Başvuru sahibi Sigorta Tahkim Komisyonuna başvurusunda; meydana gelen çift taraflı trafik kazasında yaralanan müvekkili için 5.100,00 TL maluliyet tazminatına hükmedilmesini talep etmiş, yargılama sırasında talebini 5.107,05 TL"ye yükseltmiştir.
Davalı ... şirketi vekili, davanın reddini savunmuştur.
Sigorta Tahkim Komisyonunca, talebin kabulü ile 5.107,05 TL nin 30.01.2015 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalı tarafça ödenmesine karar verilmiş; hükme karşı davalı vekili tarafından itiraz edilmiştir.
Sigorta Tahkim Komisyonu İtiraz Hakem Heyetince, itiraz üzerine; itirazın kısmen kabulüyle, 5.107,05 TL nin 30.01.2015 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı tarafça ödenmesine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
5684 sayılı Sigortacılık Kanunu"nun uyuşmazlık tarihinde yürürlükte bulunan 6456 sayılı Kanunla değiştirilen 30. maddesinin 12. fıkrasında, beş bin TL"nin altındaki uyuşmazlıklar hakkında verilen hakem kararlarının kesin olduğu, beş bin TL ve daha üzerindeki uyuşmazlıklar hakkında verilen hakem kararlarına karşı kararın Komisyonca ilgiliye bildiriminden itibaren on gün içinde bir defaya mahsus olmak
üzere Komisyon nezdinde itiraz edilebileceği, kırk bin TL nin üzerindeki uyuşmazlıklar hakkında itiraz üzerine verilen kararlar için temyize gidilebileceği belirtilmiştir.
Maddenin açık lafzından da anlaşılacağı üzere, kabul veya reddedilen kısmı kırk bin Türk Lirasının altında kalan hakem heyeti kararlarına karşı, aleyhine hüküm verilen tarafça temyiz yoluna başvurulamaz.
Temyize konu kararda davacı vekilince 5.107,05 TL talep edilmiş olup, hakem heyetince davanın kabulüyle davacı lehine 5.107,05 TL"ye hükmedilmiştir. Karara karşı davalı vekili temyiz talebinde bulunmuştur.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden, kabul edilen miktar itibariyle davalı yönünden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin miktar itibariyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 11.12.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.