
Esas No: 2017/2682
Karar No: 2020/377
Karar Tarihi: 05.02.2020
Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2017/2682 Esas 2020/377 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
Davacı ... AŞ vekili Avukat ... tarafından, davalı Tedaş Genel Müdürlüğü aleyhine 03/02/2015 gününde verilen dilekçe ile rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 29/12/2015 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından faize yönelik olarak ve davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının temyiz itirazlarına gelince;
Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraflar vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; müvekkil şirket ile davalı arasında 24/07/2006 tarihinde İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi (İHDS) akdedildiğini, işletme hakkının davalı TEDAŞ tarafından yürütüldüğü dönemde dava dışı Türk Telekomünikasyon AŞ tarafından davacı şirket aleyhine alacak davası açıldığını, Beyoğlu 2. Sulh Hukuk Mahkemesinin 2005/1254 esas ve 2007/793 sayılı kararı ile talebin kabulüne karar verildiğini, bu kararın Yargıtay denetiminden geçerek kesinleştiğini, hüküm altına alınan meblağın ilamlı takip neticesinde müvekkili tarafından ödendiğini, taraflar arasındaki İHDS gereği sorumluluğun davalı TEDAŞ’ta olduğunu belirterek, tazminat ve temyiz giderinden oluşan alacağın ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalı TEDAŞ’tan rücuen tahsili talebinde bulunmuştur.
Davalı vekili; davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasında imzalanan 24/07/2006 tarihli İHDS ile işletme hakkının davacıya devredildiği, bu tarihten önce davalı tarafın dava dışı şirkete vermiş olduğu zararın davacı tarafça karşılandığı, İHDS’nin 7. maddesi gereğince davacının ödemiş olduğu meblağı davalıdan tahsil etme hakkının bulunduğu gerekçesiyle dava tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte ödenen tazminat ve temyiz giderinden oluşan alacağın davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiştir.
./..
Somut olayda; dava, taraflar arasında 24/07/2006 tarihinde imzalanan İHDS’den kaynaklı rücuen alacak istemine ilişkindir. Rücu hakkı, başkasına ait bir borcu yerine getiren kişinin malvarlığında meydana gelen kaybı gidermeye yöneliktir.Davacının mal varlığındaki eksilme, ödeme tarihinde gerçekleştiğinden ödeme gününden itibaren faize hükmedilmelidir. Mahkemece dava tarihinden itibaren faize hükmedilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirir ise de söz konusu yanlışlık yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden mahkeme kararının düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının (1) nolu bendinin 2. cümlesinde geçen “dava tarihinden” sözcük dizisinin çıkarılarak yerine “ödeme tarihi olan 01/12/2008’den" söz dizisinin yazılmasına, davalının tüm temyiz itirazlarının ilk bentte belirtilen nedenlerle reddiyle kararın davacı yararına düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve aşağıda yazılı onama harcının davalıya yükletilmesine, davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 05/02/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.
HARÇ
193,00 TL. OH.
48,05 TL. PH.
144,95 TL.TGH.