Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/11076 Esas 2018/6262 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4, 53/6 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Şikayetçi ... ve ... için 15.06.2014 tarihli Samsun Adli Tıp Şube Müdürlüğü tarafından düzenlenen raporlar dikkate alınarak TCK’nın 89/1. maddesi uyarınca cezalandırılıp cezalandırılmayacağı tartışılmadan karar verildiğinden bahisle tebliğnamede bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusurunun olmadığına dair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın asli kusurlu olarak dört kişinin yaralanmasına neden olduğu somut olayda; taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1 ve 22/4. maddelerinde yer alan ölçütlerden olan sanığın kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, teşditin derecesinde yanılgıya düşülmek suretiyle sanık hakkında alt sınırdan çok fazla uzaklaşılarak ceza tayin edilmesi,
Kabule göre ise;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 04.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.